Honden, katten, vogels, schildpadden.

In de Jelte Eelsmastraat waren toch wel een aantal honden. Ik herinner mij het teckeltje van een mevrouw die in het portiek naast de slager woonde. Ook in ons portiek waren honden: een soort poedeltje met de naam Beauty van de fam. v.d. Groen, die boven ons woonde op nr. 15, en een gewoon hondje van de familie de Langen op nr. 14 op dezelfde etage. En naturulijk de grote hond Urith (Leonberger) van de familie Nagelmaker op de hoek van de Jelte met de Kenau.
Zelf hadden we eerst katten, daarna inderdaad vogels. Toen ik een jaar of 18 was kwam er gelukkig weer een kat: de kater Sipsu. Mijn ouders hebben daarna ook altijd katten gehad. De laatste kat is na het overlijden van mijn vader naar mijn zusje Toos gegaan.
Tja...... schildpadden. Gelukkig mogen die nu niet meer verkocht worden. Jouw broer zorgde blijkbaar goed voor ze, dat ze zo groeiden, maar menig waterschildpadje is een veel te vroege dood gestorven door te winig of niet de juiste verzorging. En menig volwassen schildpad is omdat ze te groot werden, en ook omdat ze gemeen kunnen bijten, gewoon in of bij sloten gedumpt, herinner ik mij. Zelf heb ik een jaar of 20 geleden een heel oude Griekse landschildpad, die gedumpt dreigde te worden, gered. Hij heeft nog een paar jaar bij mij geleefd, en wat ik al lang wist is mij nog duidelijker geworden: het zijn geen dieren om in huis teworden. Ik houd het nu dus maar bij katten, net als mijn ouders. :-)