spionnen

Toen ik vroeger, ongeveer 35 jaar geleden, op de Albert Cuypstraat woonde was er ook een spionnetje.
Dat hing er al toen ik er kwam wonen. De bewoonster voor mij was een oude
mevrouw, de moeder van een collega.
Het was zo opgehangen dat je vanuit je luie stoel kon zien wie er voor de deur stond. Het was heel handig want als er iemand voor de deur stond die je niet wilde zien of niet kende, dan deed je gewoon de deur niet open.
Als ik toch heel nieuwsgierig was, dan schoof ik het raam omhoog en kon zo met de beller communiceren en wel of niet open doen. Heel handig.
Jammer genoeg heb ik er geen foto van.