Ik kwam in 1956 op het Jan Zwanenburghof wonen. Wat een ruimte, sommige delen van het hof zoals wij thuis het noemde waren nog niet klaar. De speeltuin was nog niet af en de straten waren nog niet helemaal bestraat. Maar voor kinderen van mijn leeftijd(5jr) was het een lust om daar te wonen. Met mijn vriendjes spelen in de zandbak en op de klimrekken het was fantastich. Waar nu de speelplaats is was vroeger een grasveld waar in de zomermaanden door de buurtkinderen met oude dekens en tafelkleden een heel dorp van tenten werd gebouwd. Er waren kinderen die snoep van huis mee namen en dat dan in een tent tegen een klijn prijsje verkochten. Hele dagen bivakkeerden wij in het tentenkamp en als het heel mooi weer was bleven we er zelfs overnachten. Ik weet niet meer in welk jaar het was maar op een gegeven moment vond men het nodig om op de plaats van het grasveld een zogenaamd jeugdhonk neer te zetten, verschrikkelijk vond ik dat weg veld voor de tenten, weg voetbalveld. Het gevolg was dat mijn vriendjes en ik toen uitweken naar het andere gedeelte van het hof en gingen banken. Dit was voetballen met de opening aan de onderkant van de bank als doel. Jaren hebben wij daar gevoetbald. Gevoetbald heb ik er ook met Henk Spaan, waar hij het zelf ook over heef op deze site. Ook hielden we er zogenaamde badminton kampioenschappen alle kinderen in een soort competitie tegen elkaar en de winnaar kreeg dan een badminton set als prijs. Ik heb nog heel veel herinneringen aan het hof b.v. de keer dat tijdens een zware storm een gedeelte van het het teer wat op de platte daken lag door de wind werd losgerukt en met grote plakken naar beneden viel. De brandweer kwam en sloot de straat af omdat het levensgevaarlijk was om buiten te lopen, de stukken teer vlogen om je oren. Wat mijn vriendjes en ik hier wel van leerden was dat er aan het eind van het blok een trapportaal was met een luik in het plafond waardoor je op het dak kon komen. dat hebben wij later dan ook uitgeprobeerd. En liepen dus op een gegeven moment met z'n vieren op het dak tot grote schrik van familie en de hele buurt.
Over hoe de omgeving in de loop der jaren ging veranderen bericht ik later