“Ik zou gek zijn als ik hier wegga” (vervolg)

Verteller: Mevrouw Westra
1 Fan

De eerste bewoners van Slotermeer aan het woord: op 7 oktober 1952 werd tuinstad Slotermeer officieel geopend door koningin Juliana. Na bijna zestig jaar spreekt de Westerpost met de pioniers. Dit keer mevrouw Westra (92 jaar).

Mevrouw Westra Foto: Arnold Paalvast, 2012

Mevrouw Westra Foto: Arnold Paalvast, 2012

Alle rechten voorbehouden

Jan-met-de-pet
“Dat er niks was, vond ik het allerergste. Maar van huis uit was ik gewend overal aan mee te doen, dus toen hier het verenigingsleven op gang kwam, ben ik er meteen ingestapt. De kinderen waren actief in de drumband, bij de padvinderij, de speeltuinvereniging, heel even op de voetbal. In Ons Huis, het buurthuis dat hier toentertijd werd opgezet door bewoners, was er iedere maand een bijeenkomst. Er werden lezingen gehouden, verder gebeurde er niet zoveel. Er was ook geen geld. Het ging om de gezelligheid. Om even uit de sleur van het gezin te zijn, mensen om je heen te hebben en te leren kennen. Het contact ging niet altijd gemakkelijk. Onze buren hadden het nogal hoog in het hoofd. Toen wij hier kwamen wonen – wij waren een van de laatste in het rijtje, op 29 juli 1953 – hoorde ik de buurvrouw zeggen: ‘Als Jan-met-de-pet hier komt wonen, gaan wij eruit’. Ik heb toen geantwoord dat ze dan maar moest vertrekken, want mijn man werkte bij Van Gend en Loos. Nou ja, dat bedoelde ze niet zo, zei ze. En ach, later kwam dat contact wel goed.”

Drijfzand
“Zand. Er was overal zand. De kinderen hebben ervan genoten. Ze bouwden hutten op het braakliggende stuk grond hier langs de Burgemeester Fockstraat. Dat werd oogluikend toegestaan zolang er niet werd gebouwd. Eentje zat een keer met zijn benen in het drijfzand, toen het land was opgespoten. Er was veel tumult, het kind is gered. Ik denk dat zijn schoenen nog in de grond zitten. Er stonden daar ook doelpalen. Tijdens Luilak – dan was het hier altijd bal - hebben ze die een keer ’s nachts op de weg gezet, zodat de bus er niet meer door kon.”

Mooi niet
“Af en toe belt er iemand van vroeger aan. Enkele jaren geleden een volwassen kerel waarin ik vaag iets herkende. ‘Mevrouw Westra, kent u me nog?’ vroeg hij. Het was Ton, een van de boezemvrienden van mijn zoons. Later nam ie nog zijn moeder, die nu in Schagen woont, mee. We hebben heerlijk over vroeger gepraat. Tja, alles is weg. Er wonen hier nog maar een paar van de begintijd. De rest is vertrokken of overleden. De nieuwe buren, aan beide kanten Marokkanen, zijn prima. Ik zou gek zijn als ik wegga. Mijn kinderen zouden wel willen dat ik in een tehuis ga. Mooi niet, zeg ik dan. Oude bomen moet je niet verplanten. Dit huis heeft herinneringen, ik ben rijk in m’n huisie. Ik hoop dat ik het tussen vier planken zal verlaten. Af en toe denk ik: kon mijn man maar nog één keer terugkomen en mij hier zien zitten. Dan zou hij zeggen: Jemig, je zit er nog net zo als vroeger.”

Wilt u terug naar het eerste deel van dit verhaal? Klik dan hier.


Ook pionier?

Bent u ook een pionier? Woont u ook (ongeveer) vanaf het begin in Slotermeer of heeft u er toentertijd gewoond? U kunt Shirley Brandeis bereiken op 06 26 14 02 55 of via shirley@brandeis.nl. 



Met dank aan Arnold Paalvast die belangeloos en met veel liefde de pioniers in deze serie portretteert

Alle rechten voorbehouden

125 keer bekeken

Geen reacties

Voeg je reactie toe