Zolderopruiming

Na jaren dubben hakte ik gisteren de knoop door en besloot de inventaris van mijn zolder eens grondig op te ruimen, of beter gezegd, te ordenen.
De eerste aanblik maakte mij reeds moedeloos. Vogelkooien, defecte apparaten, schemerlampen, tafeltjes, stoeltjes en dozen, heel veel dozen.
Nadat ik lampen, meubilair, vogelkooien, hondenmanden e.d. in de tuin had gedropt, besloot ik de dozen aan een nadere inspectie te onderwerpen. Na een uurtje snuffelen in oude kleding, fotolijstjes, al dan niet met foto's, speelgoed en boeken, viel mijn oog op een doos die mijn nieuwsgierigheid wekte. "Klokzeep" stond met er met grote letters op, een woord dat in mijn geheugen een klein petroleumlampje ontstak. De doos bevond zich samen met drie teddyberen, een paar gezelschapspelen en een speelgoedhijskraan in een grote doos. Hij was met een goorgroen, halfvergaan lint kruislings dichtgebonden. Toen ik het lint had verwijderd zag ik bovenop twee fotoalbums liggen. Allemaal foto's uit de jaren dertig en veertig deden mij een half uurtje heerlijk mijmeren. Onder de fotoalbums lagen boeken. Bulletje en Bonenstaak, een stripverhaal dat ik mij nog vaag herinnerde. Ik bladerde het door en mij werd, na zeker zestig jaar, o.a. weer medegedeeld dat Bulletje in New-York een bekeuring kreeg wegens het spuwen op straat.
Een stapel zogenaamde kwartjesboeken, slappe kaft, folioformaat en een schat aan jeugdsentiment. Menko Minkema (10 delen), Tien jongens op een wereldreis (3 delen), De verdwenen locomotief, Onder de vaandels van Franco, zo'n vijftien stuks. Ook vond ik nog De Scheepsjongens van Bontekoe en iets waar ik al jaren van dacht dat ik ze kwijt was: Zestien boekjes van "Dick Bos" door Alfred Mazure. Kleine boekjes, ter grootte van de Enkhuizer Almanak met veel tekeningen en weinig tekst. In de jaren veertig was het verboden deze boekjes mee te nemen naar school in verband met hun gewelddadige inhoud. Dick Bos was namelijk een jiujitsuheld en wierp criminelen sierlijk doch meedogenloos, meters van zich af. Ook klemde hij ze in houdgrepen, waarbij ze kermend om genade smeekten. Nooit vielen er echter doden of ernstig gewonden te betreuren. In deze tijd zal geen kleuter door deze boekjes van streek raken, maar vroeger werden ze door de leraar op school onherroepelijk in beslag genomen.
Vermoeid doch voldaan heb ik 's avonds onder het genot van een paar glaasjes "Boomsma dubbel gebeide" in "De Scheepsjongens" zitten lezen. Ik ben gestopt halverwege het hoofdstuk waarin Padde de "Nieuw Hoorn" in de fik stak. Ik vond dat zó stom met die brandende kaars, en ik voelde me net zo thuis op dat schip, dat ik van kwaadheid het boek heb dichtgeslagen en naar bed ben gegaan.
Het was trouwens toch al bijna half twee. Ver over kinderbedtijd dus.