Een gelukkig 2005

Binnen korte tijd veroverde de site een plekje in het hart van velen. Inmiddels staan er op het Geheugen van West al meer dan honderd verhalen en een veelvoud daarvan aan foto's. Het zijn zonder uitzondering persoonlijke herinneringen aan het verleden van de Amsterdamse tuinsteden. Sommigen gaan ver terug in de tijd - soms tot ver voor de oplevering van de eerste huizen - anderen hebben betrekking op dat wat nu gebeurt.
Velen kijken op onze site met weemoed terug naar het paradijselijke stukje Amsterdam van licht, water, groen en ruimte. Waar kinderen veilig speelden en ouders en buurtbewoners gezamelijk het welzijn van de wijk in de gaten hielden. Sommigen schrijven dat die tijden niet meer terugkomen en dat het bergafwaarts gaat met Amsterdam Nieuw West. En misschien hebben zij ook wel gelijk. Misschien zijn onze buurten achteruit gegaan en worden kinderen anders - of soms helemaal niet meer - opgevoed. En natuurlijk was er vroeger minder rommel op straat en hield men meer rekening met elkaar dan nu het geval is.
Tegen hen zouden wij willen zeggen: laten we het Geheugen van West gebruiken en inzetten bij het doorbreken van die neerwaartse spiraal. In het afgelopen jaar heeft de redactie van onze site met velen gesproken, jong, oud, man, vrouw, wit, bruin, geel en zwart. Wat opviel was niet alleen een hang naar vroeger bij veel 'oudere' mensen, maar ook de wil om iets van ons stukje Amsterdam te maken bij veel 'jongere' mensen. We hebben gesproken met autochtone Nederlanders die zijn blijven geloven in de maakbaarheid van de samenleving en we hebben gesproken met Turkse, Marokkaanse en Indonesische Nederlanders die graag iets willen terugdoen voor de samenleving die hen vaak al lang geleden hier heeft ontvangen en waar zij nu hun thuis hebben gevonden. Ook zij zien dat niet iedereen zich even sociaal opstelt ten opzichte van zoveel andere buurtbewoners. En ook zij zien dat we met z'n allen moeten blijven werken aan een leefbare buurt of wijk.
En gelukkig hebben al die mensen waar het hier om gaat één ding gemeen: zij houden van het Geheugen van West. En dus houden wij van hen. Laten we hopen dat 2005 een jaar wordt waarin naar elkaar wordt geluisterd en waarin men respect toont voor elkaar en elkaars mening. En laten we mensen die daar geen boodschap aan hebben, daar gewoon op aanspreken.
Het Geheugen van West wil hierbij iedereen bedanken voor haar of zijn bijdrage aan de website en nodigt hen én anderen van harte uit dat in 2005 weer veelvuldig te doen. Gelukkig nieuwjaar!