Er was eens ... Tuincentrum Osdorp (sinds 1960)

6 Fans

Lang, lang geleden, in de vorige eeuw woonden er in het westelijk deel van de grote stad Amsterdam een tuinder en zijn verloofde

Zo begon het wie, wat, wanneer, waar Foto: collectie familie Ottenhof, 1960

Zo begon het wie, wat, wanneer, waar Foto: collectie familie Ottenhof, 1960 Door: Jan van Zijp

Alle rechten voorbehouden

Hen, zo heette de tuinder, wilde de grote, wijde wereld ontdekken en besloot op een prachtig stukje land omringd door veel bomen en gras een kas voor eenjarige plantjes te beginnen. Bloemkwekerij Osdorp was de naam ...

De tuinder en zijn verloofde Els waren dolgelukkig met hun eigen kas vol mooie plantjes. Maar liefst honderdenvijftig vierkante meter groot was de kas! En alle mensen in het land wilden hun mooie plantjes en bloemen graag hebben. Dag en nacht werkten ze in hun kas en dus liet de tuinder, inmiddels gelukkig getrouwd, een huis voor zijn gezin bouwen naast hun bedrijf dat na vijf jaren al was gegroeid naar 450 vierkante meters en waar ze nu vooral planten en potten verkochten.
De tuinder en zijn vrouw kregen vier kinderen. Hun enige zoon Ruud had talent voor het hovenieren, dochter Ludy raakte in de ban van de bloemsierkunst, Margo bleek een geweldige inkoper te zijn en Connie... tja, Connie wilde liever iets doen in de reiswereld. Maar dit zou geen sprookje zijn als ook Connie niet terugkeerde naar haar roots waar ze nu het restaurant runt.
Kas na kas – alles zelfgebouwd – breidden de tuinder en zijn vrouw hun bedrijf uit. In 1982 kwam er zelfs een koffiehoek bij en in 1992 hadden ze al vier kassa´s! Helaas had de graaf besloten dat hij een weg over het prachtige stukje land waarop hun bedrijf stond wilde aanleggen. Jaar na jaar leefden de tuinder en zijn familie in onzekerheid, totdat op een dag het goede nieuws kwam: de kassen mochten voorgoed blijven. In het hele land werd er gejubeld en vierden de mensen feest.
Ondertussen was zoon Ruud oud en wijs genoeg om het bedrijf van zijn ouders over te nemen en de tuinder en zijn vrouw trokken zich terug. Ruud vaarde – samen met zijn vrouw Annelies en drie zusters – een andere koers. Op een dag besloot hij alles opnieuw te bouwen. Ruud wilde groter, wilde meer en wilde vooral van het winkelen een sfeerbeleving maken. En zo geschiedde. Op een mooie dag in 1997 mocht de baron de eerste paal van het nieuwe Tuincentrum Osdorp de grond inslaan. Inclusief een grote plek voor alle voertuigen van de mensen in het land. En daarmee was het nageslacht van de tuinder en zijn vrouw, die trots toekeken, klaar voor de 21e eeuw.
Het tuincentrum werd moderner, maar ook ouder. Maar liefst vijftig jaren telt ie nu. Dat moet gevierd worden, zei de familie. "Laten we cadeautjes weggeven," zei de een. "Laten we het jubileum het hele jaar vieren," bedacht de ander. "Laten we van alles doen rond het getal vijftig," besloten ze allemaal. En zo geschiedde. "Alle mensen uit het land kunnen op zaterdag 20 maart om elf uur de grootse, feestelijke aftrap van het jubileumjaar meemaken," riep Ruud. "En dan laten we een kanon cadeaubonnen de lucht inschieten! En we gaan ook nog eens zeven weekenden dit jaar iets leuks doen! Met een rad van fortuin waarmee je je korting bepaalt en allemaal andere leuke dingen! En dan kunnen alle mensen in het land mooie prijzen winnen!" De werkende mensen in het tuincentrum keken hem verbaasd aan. Zoveel gulheid ... "Ach," sprak Ruud, "je wordt maar één keer vijftig. En we zijn het oudste tuincentrum van héél het land. En dat moeten we vieren!" En ze leefden nog lang en gelukkig.

Gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Els en Hen Ottenhof, hun zoon Ruud en zijn vrouw Annelies, dochters Ludy, Margo en Connie en hun tantes Ina en Loes.

Alle rechten voorbehouden

1587 keer bekeken

4 reacties

Voeg je reactie toe
Willy Leeners.

willy leeners

Henny Ottenhof was jaren mijn beste vriend . Ik heb de hele familie gekend Thys Hans Henny enz
ook kende ik ma Ottenhof , nog allemaal uit de tijd van de groentepolder , dus 50er jaren .
Nu haal ik regelmatig planten bij het tuincentrum van de kinderen aan de sloterstraatweg .
Vriendelijke groet,

WILLY LEENERS die nog steeds op de Hoofdweg woont en inmiddels 80 jaar is .

Hilbert Steensma

De kwekerij

Dit was de naam zoals dit tuincentrum bij ons, ras Osdorpers, bekend stond. Zowel bij mij als bij het meisje die later mij het jawoord zou geven.
Wat zijn wij daar vaak geweest en nog nimmer kwamen we een tuincentrum tegen dat hier aan kan tippen. Een oerwoud? Een paradijs?
Hier lopen betekende inspiratie. Nog vaak trotseren we de reis om even een bezoekje te brengen.
Leuk om dit sprookje te lezen. Leuk ook om te weten dat dit één van de weinige sprookjes is die hun oorsprong in de werkelijkheid vinden en tevens goed om te weten dat ook dit sprookje goed eindigt.

Jan Luiten

Proficiat

In 1962 verhuisden wij van Geuzenveld naar Osorp. Vanuit ons huis aan de Simonskerkestraat keken wij vanuit de huiskamer schuin in de verte op de tuinderijen aan de Zuiderakerweg. Ook het tuincentrum zouden wij gezien moeten hebben. Precies weet ik het niet meer, en langs de Osdorperweg stonden ook nog eens behoorlijk grote populieren.
Als kind speelde ik wel eens bij buurman Gruppen. Verder herinner ik me nog dat ik vol bewondering heb staan kijken hoe een vrachtwagencombinatie achteruit, halverwege een haakse bocht makend, het terrein van de kwekerij opreed!
Later toen ik wat ouder was, ging ik wel eens mee met mijn vader, een plantenliefhebber, naar de kwekerij om verse plantjes te kopen. De koffiehoek zie ik nog vaag voor me.
De weg, waarover in bovenstaand stukje gerept wordt, zal wel de geplande doortrekking van de Cornelis Lelylaan zijn geweest.
Felicitaties met dit jubileum! Nog steeds schijnt het zo te zijn, dat de ecomonie vooral draait op familiebedrijven. Dan lijkt me dit een mooi voorbeeld. Deze tuinderij zal overigens waarschijnlijk een van de weinige zijn, die nog overeind staat, nadat de tuinbouwgebieden van Sloten en de Aker zijn volgebouwd. Iets om blij mee te zijn, lijkt me!

Ruud

Van harte gefeliciteerd met dit jubileum!

Leuk geschreven Shirley.