Sloop Kenau Simons Hasselaarstraat

sloop kenau simons hasselaarstraat

dag huis dag lieve oude woning snik snik
Dit was het huizenblok waar ik gewoond heb met mijn ouders Frans en Nanda en mijn oudste broer Robert de middelste Frank en mijn jongste broertje Rene op de hoek op nummer 1-1hoog

Sonja Ruessink

Geuzenveld 2010

De Colijnstraat waar ik gewoond heb is al enige tijd geleden gesloopt en de overige straten rond de Colijn gaan nu dus, zoals Fred al schreef in rap tempo down. Dus na 23 jaar nog maar eens naar mijn oude buurtje gegaan om een kijkje te nemen. Gelukkig zijn nog niet alle straten tegen de vlakte zodat ik mij, ondanks alle veranderingen nog goed kon orienteren.
Wat mij vooral opviel was dat het er op leek of de afstanden veel kleiner zijn geworden. Ik moet toegeven dat het wel wat los maakt. Maar ja, de tijd gaat door.

Enfin ik heb van mijn rondgang wat foto´s gemaakt en deze op http://www.capzles.com/#/ccc59378-41f7-43c2-b654-b5531a587a60/ gezet.
Op die manier kan iedere oud bewoner van Geuzenveld via internet een kijkje nemen in het Geuzenveld van nu.
Wanneer je op de eerste foto dubbelklikt en vervolgens show details selecteert krijg je bij de geselecteerde foto wat aanvullende tekst te zien.

Namen

Bedankt Jan voor de namen.

Blok 2 Kenau ligt ook plat

Vandaag 1.10.2010 ligt blok 2 (middelste) aan de Kenau ook plat.

sloophuis

Hallo ouwe Geuzenvelders

Mijn oudste broer is een paar jaar geleden pas uit de Wigbolt vertrokken en dat was voor mijn persoontje eigenlijk al het afscheid van ons ouderlijk huis.
Ik vond het best naar om te weten dat de boel gesloopt zou worden.

Het portiek was op laatst echt helemaal verloederd en ik denk dat mijn moeder zich in haar graf om zou draaien als ze die smeerboel nog gezien had.
Samen met buurvrouw Koenders hield mijn moeder de boel netjes bij en dat was toch wel een heel werk met het vegen van een heel stuk straat erbij.

De rondgang door een (bijna leeg) huis heb ik dus al eerder gemaakt.

Alles wat blijft zijn de geweldig fijne herinneringen aan een superleuke tijd in de Wigbolt in Geuzenveld.

Groetekes van Marie-Anja

Re: Namen op 5 en 7

7 III Verschie moet zijn Van Schie

Namen van de Wigbolt 1 -3 en 9-11

Beste W.
De andere namen zal ik ook voor je nagaan. Dan ben je helemaal bij !

Namen op 5 en 7

Beste W.
In de loop der jaren zijn er natuurlijk wat wisselingen geweest, maar bij de "start" waren dit de volgende families:
5-H Hemminga en later Warmerdam
5-I Bolderman
5-II Doest
5-III Brul
7-H Koenders
7-I Visser
7-II Oostra
7-III Verschie
Eventueel kan ik je ook de "latere" namen doorgeven, maar deze moet in dan even navragen.

welke namen bij welke verdiepingen

Jan weet je nog meer namen en op welke verdiepingen ze woonden van no 1 t/m 7 in de wigbolt ripperdastraat.

De Wigbolt 7-II

Beste W.
De familie Doest woonde op 5 II. Op 7 II woonde de familie Oostra. Gelukkig heb ik dit weekend nog de kans gehad om ons huis in te sluipen (7 I) en merkte wel hoe klein de kamers waren. Er zijn nu hekken en dichtgetimmerde deuren, maar tot mijn grote vreugde was het trappenhuis 5/7 helemaal "beschikbaar". Wel afgeplakt met plastic maar daar moet je een beetje creatief mee omgaan. Ik denk dat het wel een laatste kans is (deze week) om nog een glimp op te vangen.

W.

7 II was inderdaad Doest

Paula

Wat een ontroerend en prachtig stukje sentiment heb je de lezers hier gegeven Paula.
Bedankt!

Wie ?

P.s. foto 2 is genomen vanuit de woonkamer van Wigbolt Ripperdastraat 7 II hoog, was dat niet het huis van de familie Doest ?

Afscheid van de Wigbolt Ripperdastraat

Ook ik deel de herinneringen met mijn broer en zus.Inderdaad het was 'n mooie tijd met op zijn tijd ook de ups -and-downs.Vooral de relatie tussen Ton en mij (inmiddels al bijna 38 jaar mijn echtgenoot) heeft heel wat voeten in de aarde gehad voordat wij van de ouders van Ton groen licht kregen voor onze relatie.Natuurlijk we waren jong,16 en 17 maar wisten voor ons zelf dat het goed zat.Er zijn heel wat traantjes gevallen daar op het muurtje van het C.B.R.omdat wij niet met elkaar om mochten gaan, vriendinnen waaronder onze lieve Nanda(die er helaas niet meer is)en Marie-Anja en Tineke Brul die voor mij gingen bemiddelen bij de ouders van Ton,uiteindelijk konden wij na bijna 5 jaar 'n normale relatie beginnen nadat wij elkaar jaren lang stiekem hadden ontmoet.Maar ach het is goed gekomen wij trouwden op 21 maart 1973 vanuit de Wigbolt Ripperdastraat, we hebben twee dochters en een zoon en vier heerlijke kleinkinderen waar we super trots op zijn en waar we de trekjes in terug zien van opa Ton uit zijn jongensjaren en waarschijnlijk ook van mij.Op 'n zaterdag in April van dit jaar ben ik nog met Irma Goes in onze oude buurt geweest,zowel de Corn.Roobolstraat als de Wigbolt Ripperdastraat.Hebben veel foto's gemaakt.In de Wigbolt viel mijn oog op het nummerbordje(3) o,wat zou ik dat graag hebben(dat stuk oud roest haha), de boel zou toch tegen de vlakte gaan.Ton deed 'n poging om het eraf te halen maarja zonder gereedschap krijg je zo'n ding wat daar jaren heeft gehangen met geen mogelijkheid van de muur.Helaas dan maar 'n foto gemaakt is ook leuk.Maar wat schetst mijn verbazing,toen Ton de maandag erna thuis kwam van zijn werk en hij mij het nummerbordje gaf,vanuit zijn werk is hij weer terug gegaan naar de Wigbolt en daar met hamer en tang het bordje eraf gesloopt.Hoe blij kan 'n mens zijn met zo'n stuk oud roest,maar het hangt nu in mijn tuin te pronken in Almere en vaak zal ik nog terug denken aan die tijd van toen die ons allemaal zo dierbaar is geweest.

Mijn en dijn

Mijn en Dijn (laten we het maar op zijn Nederlands zeggen ipv in het Duits).

Mein en dein

Aan het aantal sloten op onze Wigbolt deur kon je goed aflezen
van hoe het begrip mein en dein in de jaren is veranderd.
In onze tijd (jaren 60/70) zat er bij mijn weten 1 slot op de deur. Ik telde er van de week een stuk of 8 (sloten en knippen). Een beangstigend beeld en zo illustratief voor de teloorgang van de wijk.
Channah, ik denk dat het slopen en weghalen van het puin blok voor blok gaat en ik had niet de indruk dat het verwijderen erg snel gaat gezien de vorderingen die ik in een paar dagen gezien heb.
Voor mijn gevoel slopen ze eerst de Kenau, maar ik kan er helemaal naast zitten. Wil je het snel weten zoek dan contact met de Fa.Beelen die het sloopbedrijf aldaar is.

Sentimenteel

Je hebt gelijk, Fred, ik moet misschien toch gaan. Helaas kan dat pas volgend weekend, want er moet ook gewerkt worden. Misschien ben ik dan al te laat. Jammer dat mijn broer Jan op vakantie is, dat is de enige uit ons grote gezin die ik mee zou kunne krijgen. Is er enig zicht op hoe de sloopwerkzaamheden verder worden uitgevoerd? Opereert men vanuit de Colijn in westelijke richting (dus nu eerst de Jelte en het eerste gedeelte van de Wigbolt), of vanaf de Albardagracht in noordelijke richting (eerst de Kenau met aangrenzende blokken Jelte, Ewoud en Pieter)?
Mijn vader, timmerman van beroep, had ook heel wat geklust in huis. Het bekende 60-er jarengedoe met de vlakke deuren inderdaad, maar van de badcel had hij in de jaren 80 een prachtige badkamer weten te maken. Ik ben blij dat mjn ouders nog van die 'luxe' hebben kunnen genieten, al was het een beetje kort.
Die zwarte ronde deurbel om de buitendeur te openen, ja, ik zie hem weer zo voor me. Het patrijspoortraampje in de toegangsdeur tot de woning, waar mijn moeder een kleedje voor gehaakt had. Waar mijn vader op later tijdstip - tegen de inbraak - weer een houten rondje muurvast tegenaan gemonteerd had. Met daaronder zo'n toen modern kijkgaatje, wat we nu allemaal hebben.
Help, ik word senitmenteel!

Wigbolt afscheid...

WIGBOLT AFSCHEID ,
THOSE WHERE THE DAYS

BEN KORTGELEDEN IN DE WIGBOLT-WONING GEWEEST, TUSSEN DE HEKKEN DOORGEGLIPT.
ALLES IS AL GESTRIPT, HIER EN DAAR NOG EEN HERKENBAAR STOPKONTAKT , JAREN 60 MODEL.
DE ONTVANGST WAS REDELIJK "KOEL", ER DRUPTE OP SPOOKACHTIGE WIJZE WATER IN HET PORTIEK, DAT VERSTERKTE MIJN GEVOEL VAN BIZARHEID. EEN VERLATEN PAND, WAAR MENSEN OOIT HAPPY WAREN, ZORGEN HADDEN, OVERLEDEN WAREN ETC.

IK STAPTE DE GANG IN VAN MIJN VOORMALIG OUDERLIJK HUIS, ALSOF IK MAAR EVEN WAS WEGGEWEEST, (38 JAAR OM PRECIES TE ZIJN).
DE RAMEN DICHTGETIMMERD, HELAAS. MET BEHULP VAN HET LICHT VAN EEN MOBIEL WAS ALLES TOCH NOG AARDIG TE ONDERSCHEIDEN. VOORZICHTIG LOPEND, ALSOF IEMAND MIJ IEDER MOMENT KON KOMEN VRAGEN WAT IK DAAR DÉÉD, BEWOOG IK MIJ BEHOEDZAAM VAN VERTREK NAAR VERTREK.
IK HERKENDE DE GANG, DIE KLEINER WAS DAN IN MIJN HERINNERING, IK LIEP DE KEUKEN IN, EN STOND STIL OP DE PLEK WAAR MIJN MOEDERTJE ZO GEWETENSVOL VOOR HAAR GEZIN HAD GEKOOKT, EN IK HOORDE DE ECHO (VANUIT DE HUISKAMER): "PAUL, ZET HET GAS EVEN LAGER, ANDERS KOKEN DE AARDAPPELS OVER". IK STAPTE DE BADCEL IN, MEER WAS HET NIET, EN ZAG IN GEDACHTEN WEER DE LAVET, DIE, HEEL MODERN, OP EEN DAG WERD UITGEBREID MET EEN CENTRIFUGE. WAT EEN LUXE. MIJN MOEDER WAS ZO SLIM OM OOK DE SLA , IN THEEDOEK, ERIN TE CENTRIFUGEREN.
HET ACHTERSTE KAMERTJE WAS VAN MIJN ZUS MIA, LATER WERD DAT DE EETKAMER.
HET TOILET: WAT VALT DAAR OVER TE VERMELDEN ZOU JE ZEGGEN, NOU, IN DIT GEVAL ZIE IK DAAR MIJN VADER EEN PLANK TIMMEREN, RAILS ERONDER MAKEN EN EEN GORDIJN OPHANGEN (NISJE) ZODAT DE SPULLETJES UIT HET ZICHT WAREN (TOILETPAPIER ETC)
IK VERVOLGDE MIJN TRIP NAAR MIJN JEUGD MET EEN VOORZICHTIGE BLIK IN DE OUDERLIJKE SLAAPKAMER. EN JA, OOK DAAR KWAMEN HAARSCHERP DE BEELDEN DOOR. MET NAME HET BEELD VAN MIJZELF IN MIJN TROUWJURK, STAAND VOOR DE SPIEGEL VAN MIJN MOEDERS KAPTAFEL.
IK STAPTE DE GANG WEER IN EN GING , IETWAT BESCHROOMD, DE TRAP AF, LINKS BENEDEN WAS IMMERS MIJN SLAAPKAMER(GEDEELD MET ZUS SABIEN). DAAR, IN DAT KAMERTJE, BELEEFDE IK MIJN TIENERJAREN, VROLIJKE EN DRAMATISCHE UREN HEB IK DAAR DOORGEMAAKT, ZOALS IEDERE PUBER DENK IK WEL DOORMAAKT. AAN DE OVERKANT WAS DE KAMER VAN MIJN BROER FRED. DÁÁR WERDEN DE FEESTJES GEGEVEN, DÁÁR KWAMEN WIJ ALLEMAAL SAMEN, VRIENDEN EN VRIENDINNEN, MUZIEK MAKEND ETC.
TERUG DE TRAP OP, NAAR DE HUISKAMER, DE NIS, DE KACHEL(HAARD), ALLES KWAM OOK HIER WEER NAAR BOVEN.
IK WERD ER VERDRIETIG VAN EIGENLIJK. TOCH GING IK NOG ÉÉNMAAL NAAR BENEDEN, LETTE TOEN OP WAT MEER DETAILS, EN ZAG DAT DE KASTDEUR/KAMERDEUR, DOOR MIJN VADER OOIT GLAD WAS GEMAAKT D.M.V. HARDBOARD EN SCHILDERWERK. DE SPIJKERTJES WAREN NOG ZICHTBAAR. EN WEER KWAM ER EEN SCHERP BEELD NAARBOVEN, WANT IK HAD MIJN PA GEASSISTEERD MET DEZE KLUS, OOIT.
HET IS EEN KADOOTJE AAN MIJZELF DAT IK DIT HEB GEDAAN, GEWOON ZOMAAR NAAR BINNEN GELOPEN.
TOCH BEN IK OOK NOG NAAR DE BOVENVERDIEPINGEN GEGAAN, HEEL VREEMD WAS DIT, VOELDE MIJ BIJNA EEN INSLUIPER.
OP DE VERDIEPING VAN DE FAM. PLENTER LAG EEN DODE MUIS, EN RECHTS IN DE HUISKAMER WIST IK (NOG) WAS DE TELEFOONAANSLUITING. WIJ MOCHTEN WELEENS GEBRUIK MAKEN VAN DIE TEL.
BIJ DE BOVENSTE VERDIEPING BRACHT IK EEN BEZOEKJE AAN DE HUISKAMER VAN DE FAM. V.D. POL, OOK HIER WEER HAARSCHERPE BEELDEN. IN DE ACHTERKAMER ZATEN WIJ, DE VRIENDINNEN VAN JOKE, VAAK IN ONZXE DAGBOEKEN TE SCHRIJVEN, GEZELLIG MET EEN BAKKIE KOFFIE EN EEN SIGARETJE. (RUIMDENKENDE MOEDER, MEVR. V.D. POL, VONDEN WIJ)
IK HEB DUS EIGENLIJK VOOR HET EERST EN LAATST, OFFICIEEL AFSCHEID GENOMEN VAN MIJN OUDERLIJK HUIS ALDAAR, EN IK MOET ZEGGEN, MET EEN TRAAN EN EEN GLIMLACH HEB IK HET PAND , VOORGOED, VERLATEN.
DAG JEUGD, ALLES KUNNEN ZE SLOPEN, MAAR MIJN HERINNERINGEN NIET.

Wigbolt R.I.P.perdastraat

Tja Channah, ik heb dat dus wel gedaan, na 36 jaar mijn oude woning in de Wigbolt ingedoken en wat foto's gemaakt en ik heb er absoluut geen spijt van.
Zag er zelfs nog de "klus sporen" van ook mijn inmiddels overleden vader die eind jaren 60 zijn eigen "stempel" op dit huis drukte door het toilet met tegeltjesboard af te timmeren en de deuren met board glad te maken. Het zat er, na zo veel jaren, nog net zo als toen. Zoals de zwarte ronde deurbel in de gang om de portiekdeur te openen en een aantal andere attributen. Het hele huis doorgestruind en bij elke ruimte kwamen meestal mooie,weggezakte, herinneringen weer bovendrijven.
Gelijk maar even, uit pure nieuwsgierigheid, bij de "buurtjes langs geweest" waar ik bij sommigen, zelfs toen ik er nog woonde, nooit een stap over de drempel had gezet. Ten slotte stonden alle portiek deuren wagenwijd en uitnodigend open om onze flat eens vanuit een ander perspectief te mogen bekijken. Aan de ene kant macaber om zo in je , al deels gesloopte, ouwe woonhuis te staan aan de andere kant een mooie manier om afscheid te nemen van een prachtige tijd.

Daar gaat onze jeugd......

Zo te zien staat de Jelte Eelsmastraat er dus nog nét wel, dat wil zeggen het gedeelte dat 'vast zit' aan de Wigbolt. Maar het zal niet lang meer duren of ook de Jelte gaat eraan. Daar gaat onze jeugd......
Ik heb in de Jelte gewoond op nr. 15 hs., van 27 november 1957 tot 4 oktober 1969, van mijn 10e tot mijn 22e. Mijn vader is er op 30 maart 1998 gestorven, mijn moeder zat toen al in Tabitha, en stierf een jaar later. Het is dus ruim 12 jaar geleden dat ik voor het laatst in dat huis geweest ben, en ongeveer 8 jaar geleden dat ik voor het laatst door de straat liep.
Ik voelde vanmorgen na het zien van deze foto's de neiging om in het openbaar vervoer te springen, en nog een keer te gaan kijken. Dat heb ik toch maar niet gedaan. Ik bewaar de goede herinneringen maar.........