Ik mis de Spaarndammerbuurt van vroeger

Verteller: Bob Morriën
Auteur: José Stolp
1 Fan

Bob Morriën is een ‘Spaarndammerbuurter’ in hart en nieren en heeft heimwee naar de strijdbaarheid en saamhorigheid van weleer.

Bob Morriën Foto: José Stolp, 2010

Bob Morriën Foto: José Stolp, 2010

Alle rechten voorbehouden

De buurt is drastisch veranderd en demonstreren en elkaar helpen waar nodig, gebeurt niet vaak meer. De individualisering is ook in deze wijk doorgedrongen. Velen zullen dat een zegen vinden en er is veel verbeterd vergeleken bij vroeger, maar toch was er indertijd meer onderlinge verbondenheid.

Actief

"Ik ben jarenlang actief geweest in het 'Comité Wijkverbetering Spaardammerbuurt' als bestuurslid en de vergaderingen werden bij mij thuis gehouden in mijn woning in de Knollendamstraat hoek Spaarndammerplantsoen. Mijn moeder zette koffie en thee voor ons en ging dan in de keuken zittennadenken over de verbetering van de positie van de arbeiders want er was nog veel mis.
In deze buurt woonde veel prachtige strijdbare arbeiders, kerels die je bij wijze van spreken ’s nachts uit hun bed kon halen om te gaan demonstreren.
Wij hebben met ons comité veel voor de huurders gedaan en regelmatig tien tot vijftien gulden van de huur afgekregen. Mensen waren daar blij om, want het was indertijd geen vetpot."

Koperenknopenbuurt

Bob: "Ik kom uit een familie van ‘deftig linkse mensen’. Wij woonden in de Van Beuningenstraat in de Staatsliedenbuurt, waar veel ambtenaren woonden met uniformen met koperen knopen. De Staatsliedenbuurt werd daarom ook wel de ‘Koperenknopenbuurt’ genoemd. De mensen waren trots op dat uniform en sommigen hadden daardoor een beetje kapsones. Zelf werkte ik op het Stadhuis bij Sociale Zaken als secretaris, want ik had Mulo. Ze vonden me vroeger een knappe jongen, maar daar schepte ik niet over op. Ik heb wel verkering gehad met mooie en lieve meisjes maar van trouwen is het nooit gekomen omdat ik teveel met de PvdA bezig was en met andere zaken."

Omhelzing met Joop den Uyl

Bob: "Ik liep een keer op het Nassauplein en voor het beeld van Domela Nieuwenhuis botste ik tegen Joop den Uyl op. We konden elkaar niet meer ontwijken en Joop omhelsde me. Dat zal ik nooit vergeten. Joop den Uyl kwam indertijd veel in de Spaarndammerbuurt om met ons te overleggen. Marcus Bakker had ik ook graag eens ontmoet, maar daar is het niet van gekomen."


Dit stukje is eerder ook verschenen in de Staatskrant die verschijnt in het gebied van voormalig Stadsdeel Westerpark.

Alle rechten voorbehouden

1249 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

De onthulling van het standbeeld van Domela Nieuwenhuis in 1931 op het Nassauplein. Bob was een groot bewonderaar van hem. wie, wat, waar, wanneer Foto: fragment van een foto van de Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam.

De onthulling van het standbeeld van Domela Nieuwenhuis in 1931 op het Nassauplein. Bob was een groot bewonderaar van hem. wie, wat, waar, wanneer Foto: fragment van een foto van de Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam.

Alle rechten voorbehouden

3 reacties

Voeg je reactie toe
bert klop

de teloorgang van de PVDA

Deze site is niet bedoeld als politiek forum, Maar ik kan er niet aan ontkomen om de bijzondere, hartelijke ontmoeting met Joop de Uijl onder het beeld van Domela Nieuwenhuis te vergelijken met de sneaky manier waarop Wouter Bos zijn partij en zijn kiezers heeft verlaten via de achterdeur na zijn knieval voor de diverse Nederlandse banken. Er is in 25 jaar tijd een hoop veranderd...

J.Huub Prickaerts

Adriaan

Ha José,
Bob lijkt nogal op de schrijver Adriaan Morriën. Familie ?
Mooi stukkie! Echt een socialist van de oude stempel.
Groet!