De woning op het Dudok de Withof was mooi en nieuw, op de 4e etage, de bovenste.
De buitenmuur lag op het noorden en omdat wij van een halve woning uit de binnenstad kwamen hadden wij het kleinste kacheltje dat er bestond. Het was toen de maand november en bitter koud in deze woning. In plaats van blij te zijn had ik heel erge heimwee. Ik kende niemand hier en ik wilde weer terug naar mijn oude buurt.
Gelukkig is dat niet doorgegaan want met de jaren ging ik steeds meer van deze 3-kamerflat houden. Er kwam een tweede kind bij. Toen ik daarna naar een derde kind verlangde zei mijn echtgenoot: “Oh nee, dat kan ik niet aan”. Al mijn hele leven had ik dolgraag een hond willen hebben maar dat vond mijn lieve man niet goed. Toen dacht ik: “Dit is mijn kans”en zei: “Luister lieve man; Jij mag nu kiezen een kind of een hond”. Mijn man verbleekte van schrik en antwoordde uit nood: “Dan maar een hond”. De volgende dag stapte ik op de fiets en kocht bij een fokker een kleine hazewindhond omdat dit ras zo rustig in huis is. “Want”, dacht ik ”anders wordt het weer te druk voor manlief”.
Vele jaren hebben wij genoten van deze hond, Simen, samen met onze kinderen. Met nog twee katten erbij was het heel gezellig
Alhoewel er later een gashaard kwam bleef het een koude tochtige woning met als gevolg dat het ’s avonds op de grond dringen was wie of het dichts bij de kachel kon liggen. Ja, dat waren heerlijke gezellige jaren.
De kinderen zijn nu getrouwd en wonen buiten de stad. Zelf ben ik helaas weduwe geworden. Ik woon nu in Osdorp. Ook in een flat maar dan op de eerste etage met schitterend uitzicht op een plantsoen met veel bomen. Een hond heb ik niet meer maar wel een bijzonder slimme aanhankelijke kater, een abessijn. Wij zijn dol op elkaar.
Tiny was één van de zes cursisten van Carry Burgering en Dick Kersten tijdens de acht lessen in buurthuis Osdorp in januari-maart 2011.
Lees hier de verhalen van die cursusgroep.