Dat was toen hij voor het eerst kennis maakte met deze buurt wel anders. Hij kwam vanuit Den Helder naar Amsterdam waar hij fysiotherapie ging studeren. Op weg naar zijn eerste adres in Amsterdam, een appartement in de ‘Amstelbier’ flat, reed hij op een sombere, koude februari avond over de Burgemeester de Vlugtlaan. “O, mijn God, dit is niet mijn beeld van Amsterdam."
Het uitzicht vanuit de flat was erg mooi en gaandeweg groeide de liefde voor het stadsdeel. De rust en de ruimte werden een verademing. Hier kon je buiten wonen in de stad en toen zijn vrouw en hij op zoek gingen naar woonruimte vonden ze hier een betaalbare woning met een tuin aan de rand van een park.
Hij roemt het groen in de buurt en hoopt dat in de toekomst meer mensen de kwaliteit van dit stadsdeel gaan herkennen en er graag willen wonen. Vooral het gebied rond de Sloterplas noemt hij uniek al geeft hij toe dat het “wat bruisender" kan met terrasjes en horeca-gelegenheden.
Het stadsdeel is “op de goede weg." Missers zijn er de afgelopen vier jaar niet geweest op een aantal “treurige incidenten" na. Wel vindt hij het jammer “hoe lang sommige zaken duren." Geld, stroperigheid in de besluitvorming en de langdurige voorbereidingen vertragen de vernieuwingen. “Maar dat kan vaak niet anders als je iets moois wilt realiseren."
Hij hoopt de komende jaren de buurtbewoners, en dan vooral de jongeren en de bewoners van Turkse en Marokkaanse komaf, meer betrokken te krijgen bij hun stadsdeel en die betrokkenheid ook waar te maken. Het is duidelijk dat de voorzitter trots is op het stadsdeel. Vooral het Sloterparkbad en de er achter gelegen plas hebben een speciale plek veroverd in zijn hart. Het zou mooi zijn wanneer elke bewoner zo positief is over het stadsdeel waar hij woont en Robin de Bood wil daar graag aan werken.
Gepubliceerd: 26 januari 2006