De Oud Amsterdammer is weer uit

Mijn straat, de Stolwijkstraat

Mijnheer Wendt heeft gelijk dat het niet Simon de Wit was maar de Gruyter. Ik moest daar boodschappen doen voor mijn moeder. En tijdens het bominslag in de Stolwijkstraat ben ik uit mijn ledikantje "geblazen". Ik schijn drie dagen gekrijst te hebben en toen van uitputting in slaa gevallen te zijn. Later bleek ik in mijn ogen allemaal lidtekens te hebben van het glas dat uit de vensters was geblazen. De vensters sloten met spanjoletten en die stonden allemaal krom van de druk. Onze vitrage hing in de boom aan de overkant van de straat. Die van mijn tante en oom trouwens ook, die woonden heel knus aan de overkant van de straat.Ik ben van 1939. We hebben thuis jaren een foto van de inslag aan de muur van de hal gehad. De banketbakker heette Blauw. Op het voorprogramma van de Victoria Bioscoop was altijd, aan het eind vand e reclametijd een reclame: "ën nu, gebak van Blauw". Vlak voordat de hoofdfilm begon. Ik heb aan het eind van WOII op het Hoofddorpplein gestaan bij het tramhuisje voor het personeel toen de dames die met de Duitsers hadden geheuld, kaal geschoren werden en een hakenkruis van teer op hun hoofd kregen geschilderd. Een dame woone op de Aalsmeerweg en werd "rooie Trien" genoemd vanwege haar haarkleur. Nadat zij odner gejoel naar huis was gegaan kwam ze later naar buiten met een rode pruik op en met haar hoofd in de lucht wandelde ze op haar hoge hakjes over de Aalsmeerweg. Ik heb er van 1939 tot 1958 gewoond. Mijn lagere school was in de Hillegomstraat En mijn kleuterschooltje in het "houten schooltje" aan de Theofile de Bockstraat en de Legmeerstraat.
Vriendelijke groet,
Hanny Pootjes.

Het verleden

Soms dan denk je dingen te weten en dan blijkt het achteraf toch net even anders, het komt vaker voor. Ook de schrijvers in de krant "De Oud Amsterdammer" ontkomen niet aan dit fenomeen. Is ze dat kwalijk te nemen? Nee toch?
Met erg veel plezier lees ik elke uitgave en heb ze op mijn computer een eigen plek gegeven, ze gaan ook mee in de backup. Alle verhalen en zeker ook de column van Harry Slinger, die wil je toch niet weer kwijt?
Wat mij betreft zou het een wekelijkse uitgave mogen worden.

Hoofddorpplein

Geachte redactie,

Op pagina 13 in het artikel "Onder de klokkentoren "etc. staat dat er op de hoek van de Hoofddorpweg en het Hoofddorpplein een winkel van Simon de Wit was.
De winkel was een filiaal van De Gruyter. Handelde oorsprongkelijk in zgn. koloniale waren.(koffie en thee)
"En betere waar en 10%" was hun slogan en ieder week was er een "snoepje van de week".
Misschien zitten er op de pui van het pand nog de blauwe tegels die destijds deel uitmaakten van de opmaak van alle De Gruyter filialen.
Als ik er nu langs kom met de auto heb ik wel wat anders om op te letten dan op de kleur van de tegels in de pui van dit hoekpand.
Op de plek waar in het artikeltje sprake is van een politiebureau zat voordien een melkboer. Tot na WOII.
Gedurende de tweede wereldoorlog is er op de plek waar toen en nu een banketbakker zit een bom gevallen uit een in nood verkerend Duits vliegtuig. Zover ik weet is er toen 1 dode gevallen. De toenmalige bakker heette Blauw of de Blauw.
Bij dezelfde gelegenheid viel er ook een bom in de Stolwijkstraat aan de westzijde.

Vriendelijk groet,
Ed Wendt.

Bewoner van dit stukkie stad tussen 1937 en 1950.