Schuurtje

Deel 2: Een beveiligingssysteem

6 Fans
Westpoort

Aan de andere kant van de spoordijk stond - het staat er nog, zie foto - een huis; type twee onder één dak. Daar woonden toen gepensioneerde spoorwegarbeiders, ex-collega’s van mijn vader dus, met hun gezinnen.

De twee-onder-een-kap spoorhuizen

De twee-onder-een-kap spoorhuizen

Alle rechten voorbehouden

Zij hadden ook een spoortuin - daar is nu een sloot - én daarop een houten schuurtje staan. Eén, een weduwnaar met twee zonen plus een dochter (die het huishouden deed), ontdekte op een dag dat er uit zijn schuurtje een zak juist door hem gerooide aardappelen was ontvreemd. Dat heeft helaas niemand gezien en was daar heel kwaad over. Hij bedacht daarom een eenvoudig maar in zijn ogen doel-treffend ‘beveiligingssysteem’. Hij bevestigde korte tijd daarna een grote koperen scheepsbel aan de hanenbalken van zijn zolderslaap-kamer en bond daar vervolgens een lang dun maar sterk touw aan. Het andere eind van het touw bond hij aan zijn schuurdeur. Wanneer deze deur nu door onverlaten opengemaakt zou worden, klingelde de scheepsbel en kon hij de dief evt. herkennen en/of bij zijn lurven grijpen. Zo gedacht, zo gedaan.
Deze ingenieuze constructie werd echter wél bekend bij boerenknechten en boerenzoon van een boerderij, die schuin tegenover het huis langs de Westhavenweg - nu Contactweg - stond.

Korte tijd later op een zaterdagavond waren die knapen ergens een biertje gaan drinken. Op de terugweg - het was een stikdonkere nacht - sprong één van het gezelschap over de greppel de tuin van hun buurman in en schudde de schuurdeur flink heen-en-weer. De scheepsbel ging daardoor loeihard klingelen. De bevestiging van de bel knapte zelfs af, waardoor de zware bel dreunend over de houten zoldervloer rolde. Gierend van de lach renden het gezelschap naar de boerderij. De hevig geschrokken bewoner sprong zijn bed uit en opende in nachtgewaad het zolder-raam. In zijn hand had hij een zaklantaarn waarvan de batterijen vrijwel leeg waren, zodat het ding licht gaf als van een gloeiende spijker. Hij schreeuwde ”HELP, HELP, PAK DIE VUILE DIEVEN” en loeide daar een paar onvervalste krachttermen aan toe! Ook zijn buren werden wakker en bouvierhonden op de boerderij blaften onophoudelijk.
Zijn twee zonen en dochter werden door het lawaai ook wakker en kwamen hun bed uit. De daders-boerenknechten hadden vanzelfsprekend al lang hun slaapplaats opgezocht. Ze hadden hun lolletje gehad en niemand heeft ooit verklikt wie van het koppel nou die schuurdeur heen-en-weer had bewogen.
De volgende dag ging de jonge dochter melk kopen op genoemde boerderij.
Zij nam het vanzelfsprekend op voor haar lieve vader en heeft zich tegen de boerenzoon die haar emmertje met melk volgoot, misprijzend uitgelaten over de gebeurtenis van de afgelopen nacht. De boerenzoon hulde zich uiteraard in diep stilzwijgen.
Een paar maanden later is deze jongeman met haar getrouwd; het was een ‘moetje’!

Lees deel 1: Een omgebouwde krat van dit verhaal.

Gepubliceerd: 10 maart 2013
Alle rechten voorbehouden

223 keer bekeken

René Bosman

Spoorhuis

Fijn dat u deze prachtige geschiedenis wilt delen. Ik probeer al een tijdje achter de historie van deze omgeving te komen en ben erg benieuwd naar de naam van de boerderij waar u over vertelt, en wanneer deze boerderij is afgebroken. Kunt u mij ook vertellen wanneer het spoorhuis waar u zelf in bent opgegroeid langs de Veldweg (Hemweg) is verdwenen, en om welke reden dit is gebeurd?