‘Hai mop, wat heb je weer ontzettend goed je best gedaan! Je bent super, weet je dat!’ Dit is een hele normale mail die je van Juriaan kunt ontvangen. Zelfs door het internet heen, op een afstand van minstens een stadsdeel (ik woon in Bos en Lommer), weet hij je te complimenteren met je nieuwe broek of je beeldige verschijning. En nog mooier: je gelooft het. En nog mooier, want ik hoor Juriaan al denken: hij meent het.
Koffie
Hoe dan ook, met deze houding kom je ver. Heel ver. Juriaan belde of mailde me ruim twee jaar geleden voor het eerst. Hij was nieuw in het stadsdeel, moest een website opzetten met leuke verhalen over de buurt en had mijn naam gehoord. Of ik even op de koffie wilde komen. Vol scepsis ging ik op de koffie, terwijl ik niet eens van koffie houd. Het was de toon die me naar dat bakkie hoog boven in het stadsdeelkantoor trok. Juriaans toon. De achterdocht — wie ben jij en waarom zou ik voor jou iets willen doen? — verdween snel. Het was de blik die me over de streep trok. Juriaans blik. Zonder er ook maar meer mee te bedoelen dan iemand nu kan gaan denken — hoe vaak kun je het immers hebben over ‘mijn vrouw’- kijkt Juriaan je aan alsof jij de meest belangrijke, gewaardeerde, hard werkende persoon ter wereld bent.
Klad
Niet vreemd dus dat ik en met mij veel mensen in tranen waren toen Juriaan begin 2005 op wereldreis ging. Een florerende website achterlatend. En toen kwam de klad erin. Het lukte niet om deze site bloeiend te houden, hoe goed enkele lieve mensen ook hun best deden. Juriaan kwam echter niet terug in deze functie en dat zette mij ertoe aan tijdelijk in staking te gaan tot de site weer wat hulp van buitenaf zou krijgen.
Krullen
Het gaat weer goed met het Geheugen van West. Immers, u leest nu dit stukje, dus — HOERA — weer een bezoeker. En met u nog dagelijks honderden bezoekers. Regelmatig worden nieuwe verhalen geplaatst en het zijn allemaal juweeltjes over de buurt. Mijn hoerastemming slaat nu even om, want Juriaan, die na zijn wereldreis terugkwam als wijkmanager, gaat weer weg. En nu voorgoed, denk ik. Hij wordt Adviseur Strategische Beleidsvorming in Zuidoost. Gelukkig, niet de andere kant van de wereld. Maar toch zal ik dat beeld van die lange man met bril en woeste krullen missen in de buurt.
Gepubliceerd: 1 oktober 2006
(In de rubriek COLUMNS staan de columns van Shirley Brandeis allemaal bij elkaar.)
