Henk van Groningen was zeventien jaar. Hij woonde in de van Beuningenstraat, een paar huizen bij mij vandaan. Loesje woonde in de straat erachter, de van Hogendorpstraat, ze was dertien jaar. Ik moet er nog bij vertellen dat in die tijd, de jaren vijftig, de elektriciteitsmeters in de huizen gevoed werden door er een gulden in te werpen zodra het licht uitviel.
De gasmeters werden gevoed door muntjes à acht cent, welke verkrijgbaar waren bij de drogist op het van Hogendorpplein.
Nu bestond er tussen Henk en Loesje een innige vriendschap, meer zelfs, ze “deden" het al met elkaar.
Toen de moeder van Loesje dit ter ore kwam gebood ze haar dochtertje onmiddellijk met die “flauwekul" te stoppen. Tevens dreigde ze Henk met maatregelen, welke in deze volksbuurt als normaal werden beschouwd, doch daarom niet minder ernstige ziektes waren.
De liefde tussen Loesje en Henk werd echter heviger dan ooit, maar Loesje werd door moeders binnenshuis gehouden, zodat contact met Henk onmogelijk was.
Op een middag kwam de moeder van Loesje thuis na een paar uurtjes familiebezoek o.i.d.
Zij vond Loesje op een stoel naast het gastoestel. Ze had haar brilletje op tafel gelegd, een stoel naast het gastoestel gezet, was op de stoel gaan zitten en had daarna de gaskraan opengedraaid. Loesje had zichzelf vergast. Loesje was dood. Dat kon in het lichtgastijdperk van toen nog gebeuren.
Loesje had namelijk, toen moeder weg was, zes gasmuntjes van moeders huishoudgeld bij de drogist gehaald. Deze muntjes had ze in één keer in de gasmeter gedaan. Daarna de gaskraan opengedraaid met genoemd resultaat.
Op de oorlog na was dit één van de grootste schokken die we in onze jeugd te verwerken hebben gekregen.
Hetgeen iedereen echter het meest is bijgebleven is de opmerking van Loesjes moeder aan de buren:
“Zes muntjes heeft ze gekocht. Ze had er al aan drie genoeg gehad."
Een schrijnend bewijs van "Moederliefde", en een schrijnend verhaal hoe een kalverliefde van een zeventienjarige met een dertienjarige door hardvochtig oudergedrag kan eindigen.
Loesjes moeder was een verbitterde, gescheiden vrouw die alleen voor de opvoeding van Loesje stond. Misschien een verzachtende omstandigheid voor haar strenge houding t.o.v. Loesjes verkering. Maar die opmerking over die gasmuntjes…
Een paar maanden later is ze verhuisd.