Jan van Zijp
Op 1 maart 1957, na 2½ jaar inwonen en de tweede zoon op komst betrokken we onze nieuwe driekamer woning in de Dr. H. Colijnstraat, hoek Albardagracht. Deze woning werd ons toegewezen op rangnummer en als lid van "het Oosten". Het was een mooie lichte woning, met badkamer, lavet, met ingebouwde wasmachine en centrifuge en warm stromend water. De kinderen konden dan ook heerlijk in het lavet badderen. Bijna dagelijks kwamen toentertijd de verhuiswagens met gezinnen met jonge kinderen.
De buurt was in het begin nog wat kaal, maar al snel werden de gemeenschappelijke tuinen ingericht en werden er jonge platanen in de Dr. H. Colijnstraat geplant. Daarvan staat de helft er nu nog.
Er stonden en kwamen houten noodschooltjes en de leerkrachten waren broeders voor de jongens en nonnen voor de meisjes en kleuters.
Ook kwam er een houten noodkerkje in de Sam van Houtenstraat met een pastoor en vier paters, want véél bewoners waren katholiek.
‘s Maandags werd door de huurloper van "het Oosten" de wekelijkse huur opgehaald, zegge elf gulden en vijf en twintig cent. Dat kon allemaal want de meeste moeders waren toen nog thuis. Ook werden bij toerbeurt de trappen elke week geboend en ’s winters door de vaders de straat sneeuwvrij gemaakt. Op zomerse avonden werd er gezellig gebadmintond op de brede stoepen en de op de rijbaan van de Dr. H. Colijnstraat.
Er was echte saamhorigheid en er was dan ook een rijk verenigingsleven met onder andere de turnclub Aristos, de padvinderij, de figuurzaagclub en de modelbotenbouwclub.
Helaas gingen zo rond de jaren 70 veel mensen verhuizen naar een eengezinswoning in Uithoorn, Purmerend en later Almere. Daarmee verdween ook de gezelligheid uit de buurt.
Er is zo heel veel veranderd in vijftig jaar. En binnen afzienbare tijd is - van dit toen zo gezellige Geuzenveld - niets meer over. Jammer!
Gepubliceerd: 15 december 2006
Link naar meer verhalen uit de Eendrachtsparkbuurt.