Nadat Caroline en ik onze drie kinderen (Lamberdina, Remi en Chris) hadden gekregen hebben we ons ingeschreven voor een grotere woning. Zo zijn we in de Dr. H. Colijnstraat terecht gekomen. We woonden boven een garage die niet van ons was. Het was een koude woning met vier kamers en een groot balkon, maar geen tuin. De overstap van de Spaarndammerbuurt naar Geuzenveld was heel erg fijn. Vroeger konden we niet op straat voetballen, maar in Geuzenveld had je volop de ruimte en rust. Vrienden verklaarden ons voor gek dat we in die ‘wildernis’ gingen wonen. Want dat was het voor een deel, één grote zandvlakte, met een paar bomen en uitzicht op de weilanden. Maar wij hadden het gevoel dat wij in de hemel terecht kwamen. Want er was ook veel groen en genoeg viswater. Later gingen wij in de Wigbolt Ripperdastraat wonen. Ook de buren, met wie we in de Dr. H. Colijnstraat hebben gewoond, wonen nu ook in dezelfde flat. In de loop der jaren kwamen er in de goedkopere woningen veel buitenlanders wonen, maar wij wonen er nog steeds omdat het ons bevalt.
We hebben vroeger ook veel gevaren met onze boot, een westlander. Door Noord-Holland kruisen en natuurlijk naar ons huisje in Vinkeveen. Nu hebben we daar niks meer van en genieten we van onze woning in Geuzenveld. Ik hou nog steeds veel van vissen. Vroeger viste ik regelmatig in de Albardagracht en ik heb daar wel eens karpers gevangen van 30 pond. En kroeskarpers, die normaal 15 cm zijn, zitten er ook, maar dan wel tot 35 cm lang. Nu is het water in de Albardagracht te vies geworden en als ik wil gaan vissen dan ga ik naar de Plesmanlaan.
Gepubliceerd: 15 december 2006
Link naar meer verhalen uit de Eendrachtsparkbuurt.