Jan van Zijp
In juni 1968 kwamen wij als gezin met twee jongens en een meisje vanuit Amsterdam-Oost (Oosterparkbuurt) in het stadsdeel Geuzenveld-Slotermeer wonen. Het vele groen, de ruimte, de speelplaatsen voor de kinderen, de scholen om de hoek en de Sloterplas op loopafstand maakten dat wij ons in dit stadsdeel snel thuis voelen. We kregen er al snel een binding mee en zijn er niet uit weg gegaan. Bij onze buren werd toen in die tijd nog regelmatig een kopje koffie gedronken en een verjaardag meegevierd.
Na de geboorte van onze jongste zoon werd onze eerste woning te klein en zijn wij verhuisd naar de Dr. H. Colijnstraat, via woningbouwvereniging Het Oosten. Ditmaal gingen wij een 5-kamer woning met tuin grenzend aan het park betrekken. Met twee katten en een hond was dit voor ons een ideaal huis en mijn man overtuigd was er van overtuigd dat hij daar tot zijn dood zou blijven wonen. Dat laatste verliep helaas anders dan wij het ons hadden voorgesteld.
In 1991 leerde ik Nancy Tanis kennen, die les gaf in politieke vorming. Zij en haar man Theo bleken van alle politieke en sociale markten thuis. Zo belandde ik met haar van de ene in de andere activiteit. Het stedelijke vernieuwingsproces kwam op gang en vergaderingen, inspraakrondes, ontwerpateliers en zelfs een interview via AT5 passeerden de revue. Dit alles vanwege de sloop van onze woning waar we met veel plezier 22 jaar hebben gewoond en waarvan mijn man dacht dat hij dat uitsluitend tussen vier plankjes zou verlaten.
Nu wonen wij alweer bijna drie jaar op het Abraham Kuyperplein. Het was in het begin vreselijk wennen en ook nu zijn er problemen maar nu beleven wij die op een andere manier. Wij weten uit ervaring wat de bewoners van de laatste sloopfase te wachten staat en leven dan ook echt met hun mee, speciaal met de bewoners uit buurt negen.
Gepubliceerd: 15 december 2006
Link naar meer verhalen uit de Eendrachtsparkbuurt.
