Jan van Zijp
"Vroeger stond het Eendrachtspark vol met hele mooie rozen, er waren bloemenperken en er was er een watertje. Er liepen paden door het park met bankjes waar je heerlijk kon wandelen en zitten.
Op het grote grasveld in het park hadden de kinderen van school zomers daar hun sportdag.
Wat ik me nog kan herinneren was dat er vroeger vaak een kiosk op het grasveld stond, met frisdranken, koffie en thee. Je betaalde er wel voor, maar je kon toch lekker zitten en wat nuttigen.
Mijn echtgenoot woonde al 25 jaar eerder, dus in totaal 55 jaar, in de Eendrachtsparkbuurt.
Wat ik me nog van mijn man kan herinneren is dat hij heel graag door de buurt een wandelingetje maakte, bijna elke dag en daar genoot hij met volle teugen van.
Nu durven de mensen dat niet meer omdat er weinig of geen toezicht is, weinig politie op straat en de mensen voelen zich niet meer veilig. Ondanks dat mijn man helaas is overleden, heb ik het nog altijd naar mijn zin in de Eendrachtsparkbuurt en blijf ik hier graag wonen. Maar wat ik mis zijn die mooie rozen en de perkjes. Als die eens terug konden komen zou dat heel fijn zijn."
Gepubliceerd: 15 december 2006
Link naar meer verhalen uit de Eendrachtsparkbuurt.
