Zandhappen in spinazie van meester Kooistra

Verteller: Piet Dikken
Auteur: JHvZ iso 22111950 Jan van Zijp
7 Fans
Eendrachtsparkbuurt

Met zijn sigaar in de mond rijdt Piet op zijn opafiets en vertelt over de Eendrachtsparkbuurt waar hij sinds 1985 woont.

Piet Dikken (l) en de heer Schutten bij de firma Almering voor de deur

Piet Dikken (l) en de heer Schutten bij de firma Almering voor de deur

Alle rechten voorbehouden

Piet Dikken kwam naar Amsterdam om geschiedenis te studeren. Met het oog op de toekomst vertrok hij met geliefde vanuit de Staatsliedenbuurt naar Geuzenveld waar veel meer ruimte was. “Eerst woonden we op de plek waar nu het Parkrandgebouw in aanbouw is in de Dr. H. Colijnstraat. Het was zo’n zelfde flat als de zes flats die nu worden gesloopt.” Het gezin Dikken woonde daar tegenover het CBR-gebouw. “Iedereen moest daar afrijden. Ik heb daar heel wat mensen zien zakken voordat ze het terrein af waren met de auto. Veel Amsterdammers weten niet precies waar Geuzenveld ligt, maar het CBR-gebouw kennen ze allemaal”. Piet herinnert zich ook nog goed dat de nieuwe riolering in de Dr. H. Colijnstraat werd aangelegd. “Dat was dolle pret voor de kinderen, één grote zandbak. In de grote rioolbuizen speelden ze verstoppertje.”

Achter het Parkrandgebouw ligt het Eendrachtspark en daarin tegen het Parkrandgebouw aan ligt de Bosspeelplek. “De kinderen bouwden daar hutten en pubers deden daar heel andere dingen in de avonduren. Iedereen ging ook naar het zwembadje toe in het park. Op die manier leerde je veel mensen kennen”. In het Eendrachtspark liggen ook de Schoolwerktuinen. Piet zijn kinderen kregen daar les van meester Kooistra over alles wat groeit en bloeit. “Een prima kerel die het lesgeven goed in de vingers had. De kinderen namen alle verbouwde groenten mee naar huis. Ik heb heel wat zand tussen de tanden gehad van die andijvie en spinazie.”

Piet voelt zich prima thuis in de buurt. In 1995 verhuisde het gezin Dikken binnen de buurt van de Dr. H. Colijnstraat naar de Jacob Cabeliaustraat. “We woonden toen tussen allemaal bewoners van het eerste uur. Nu wonen wij er het langst.”

Sinds de jaren 80 veranderde de bevolkingssamenstelling in rap tempo. Toen Piet in 85 er kwam wonen verdwenen de kruidenier op de hoek en andere kleine winkeltjes. Op dit moment komen er weer veel nieuwe winkeltjes voor in de plaats van de tweede generatie Nederlanders. Toch kent Piet nog steeds heel veel mensen in de buurt. Op de fiets gaat de hand regelmatig de lucht in voor een groet. In het voorbijgaan maakt hij even een praatje bij de firma Almering. Deze winkel is er vanaf het begin geweest.
Verderop groet Piet een Turkse man die door de wijk een wandelingetje maakt. “Het gevoel dat ik zo veel mensen ken hier is fantastisch”. Ondanks de grote fysieke veranderingen blijft de Eendrachtsparkbuurt de Eendrachtsparkbuurt, en vormen de bewoners een grote familie in een stadsdeel in Amsterdam waar Piet zich nog steeds prima thuis voelt. In dat opzicht is er niet zo veel veranderd.

Gepubliceerd: 15 december 2006

Link naar meer verhalen uit de Eendrachtsparkbuurt.

Alle rechten voorbehouden

525 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
Bezoeker

CBR

Ik woonde recht tegenover de in en uitgang van het CBR.
Het klopt dat er vele afrijders al gezakt waren voor ze het terrein afreden. Een hoog peukensabbelengehalte ook bij die examenkandidaten. Maar het heftigste wat ik gezien had was een persoon die wel zo zenuwachtig was dat ie bij het binnengaan van het CBR dwars door de glazen ingangsdeur liep. Echt de hele ruit aan diggelen. En dat was echt niet van dat kinderachtig dunne glas wat ze daar hadden. Die kon het examen wel vergeten. Onder het bloed werd ie afgevoerd. Nog een geluk dat ie niet in die auto was gestapt, was hem niet graag tegengekomen.

Bezoeker

Meneer Kooistra

Zelf ben ik van een eerdere lichting eendrachtsparkbuurtbewoners, maar een van mijn jongere zussen heeft Meneer Kooistra wel degelijk gekend. Wij hadden op gegeven moment zelfs een cavia, die Meneer Kooistra heette.