"Kind van zeven" en de Sloterplas

7 Fans
Sloterplas

Maar ... tijdens de vakanties waren we thuis en dan gingen we zo gauw als het een beetje warm weer was naar de Sloterplas.

Strandbad Sloterplas Amsterdammers in nieuw West zoeken verkoeling in het zwembad aan de Sloterplas.<br /><br />Foto: datering 23 juni 1959, collectie Beeldbank Gemeentearchief, fotoafdrukken, fotograag: ANEFO, auteursrecht: Nationaal Archief

Strandbad Sloterplas Amsterdammers in nieuw West zoeken verkoeling in het zwembad aan de Sloterplas.

Foto: datering 23 juni 1959, collectie Beeldbank Gemeentearchief, fotoafdrukken, fotograag: ANEFO, auteursrecht: Nationaal Archief

Alle rechten voorbehouden

In het jaar dat ik zeven zou worden verhuisden we van de Bakkerstraat, een smalle zijstraat van het Rembrandtplein, naar een ruime straat bij het Confuciusplein in Slotermeer.
Van die eerste zeven jaar van mijn leven heb ik de zomerseizoenen voor een groot deel in Camperduin doorgebracht waar mijn ouders een houten zomerhuisje met een dak van zeildoek hadden. Sinds de verhuizing naar Slotermeer gingen we niet meer naar Camperduin, want we hadden nu een huis met een tuin en heel veel ruimte om te spelen. Of het nou was dat de school waar ik heen zou gaan nog niet klaar was, of omdat mijn werkende ouders nog geen opvang voor ons hadden, we gingen pas in 1956 naar de Burgemeester Roëllschool. De twee schoolseizoenen ervoor woonden mijn broertje en ik bij mijn opa en oma in Oost alwaar ik naar de Batjanschool ging. Maar …. tijdens de vakanties waren we thuis en dan gingen we zo gauw als het een beetje warm weer was naar de Sloterplas. Ook al was de plas dicht bij huis, het was elke keer weer een groot feest als we met mijn moeder of met de buurvrouw en haar kinderen mee mochten naar de Sloterplas.

Spelen op het strand van het Strandbad Sloterplas

Spelen op het strand van het Strandbad Sloterplas

Alle rechten voorbehouden

Boter, melk, kaas en eieren in het Strandbad Sloterplas. Het kleine meisje met donker haar, dat op haar knieen met een ijsstokje in het zand zit te tekenen, is Anita Florijn. Foto: 1957, collectie: Anita Florijn

Die eerste keren dat we naar de Sloterplas gingen was dat niet meer dan een héééééél groot meer met een zandvlakte, verder niets. Een jaar later was er een afrastering en een huisje met een loket waar je moest betalen om binnen te komen en er waren houten keten neergezet, daarin waren de kleedruimten en toiletten. De jongens- en meisjeskleedruimten waren strikt gescheiden. Er was ook een hele grote ruimte waar moeders hun kleine kinderen konden helpen met aan/uitkleden en er was een grasveld gekomen. Als het heel erg druk was dan gebeurde dat “uitkleed ritueel" tussen een om je heen gewikkelde handdoek op die plek waar men voor de rest van de dag was neergestreken. Ieder had zo zijn favoriete plekje, de een in het zand en de ander op het gras, er was ruimte zat!

De tijd brak aan dat we “zonder ouders" met buurjongens en buurmeisjes naar de plas mochten maar iedere keer werd ons met nadruk verteld wat wel en niet mocht.Net als vele kinderen had ook ik een heilig ontzag voor het water van de Sloterplas, veel verder dan “pootje baden" kwam ik niet en als mijn broertje en zijn vriendjes toch kans zagen om voorbij de eerste lijn te gaan dan was ik blij dat de badmeester ze terug floot. Als dat niet snel genoeg gebeurde kreeg ik het knap benauwd want hij kon daar wel verdrinken. Ik moest op hem passen, hoe moest ik dat thuis vertellen!

Veel gebeurtenissen zijn vervaagd maar wat ik nooit zal vergeten is de paniek die er op een zomerse dag is ontstaan door een windhoos en een hevige onweersbui. In zeer korte tijd werd de lucht zo zwart als aarde. Het begon te waaien en te donderen en eer je je spullen bij elkaar had kunnen grissen waaide alles door de lucht en kwam in de slurf van de windhoos terecht. Het was heel eng. Volwassenen en kinderen renden in paniek naar de kleed ruimtes, moeders waren hun kinderen kwijt en omgekeerd, veel mensen gingen die dag met minder spullen naar huis dan waar ze mee gekomen waren. Bange poeperd als ik destijds was had al bij de eerste donderslag mijn spullen gepakt en was heel hard naar de kleedcabine gerend, daar heb ik me onder de bank verscholen tot het ergste voorbij was. Hierna liep ik in mijn badpakje huilend het Strandbad Sloterplas uit naar huis terwijl de regen nog met bakken naar beneden kwam. Ik was mijn broertje, buurjongens en buurmeisjes allemaal kwijtgeraakt. Eenmaal thuisgekomen bleek dat ze er al lang waren!

Gepubliceerd: 7 september 2006

Alle rechten voorbehouden

2859 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Kaart van Slotermeer Oude kaart van Slotermeer

Kaart van Slotermeer Oude kaart van Slotermeer

Alle rechten voorbehouden

7 reacties

Voeg je reactie toe
Henk van Dijk

Re: Een heel strenge winter

lineke dirkse:
Welke jaartal? Weet ik niet meer. Was het 1967? Het was zo extreem koud dat zelfs de Sloterplas was bevroren en dat je op een groot deel van de plas kon schaatsen!
En inderdaad ook heel warme zomers waarin wij gingen zwemmen in het Sloterplasbad. Heerlijk. Op de fiets van de L. Bouwmeesterstraat in Slotervaart .
Lange einden wandelen met de boxer naar het uiterste puntje van een soort schiereilandje .
Prachtige herinneringen.


Iineke,

De winter die jij bedoelt, was de winter van 1962/1963. Mijn ouders waren toen al verhuisd naar Osdorp. Ik heb zelfs auto's zien rijden op de Sloterplas. Dan begrijp je wel hoe dik het ijs was en hoe streng die winter was.

Henk

lineke dirkse

Een heel strenge winter

Welke jaartal? Weet ik niet meer. Was het 1967? Het was zo extreem koud dat zelfs de Sloterplas was bevroren en dat je op een groot deel van de plas kon schaatsen!
En inderdaad ook heel warme zomers waarin wij gingen zwemmen in het Sloterplasbad. Heerlijk. Op de fiets van de L. Bouwmeesterstraat in Slotervaart .
Lange einden wandelen met de boxer naar het uiterste puntje van een soort schiereilandje .
Prachtige herinneringen.

Frans Kersten

Re: bijna verdronken, in de sloterplas.1956

> ans kuppers- holthuijsen ,uit lelystad en een jonge man van indonesia afkomst, die waaren er veel toen die tijd,hij paste, tegen betaaling op je fiets zn naam weet ik nog edie, alle jongenlui kwamen bij elkaar, en naar muziek luisteren, zoals gitaar,muziek,erg romanties ,toen die tijd, het was mn puber leeftijd in 1958, de zweer in en rond sloterplas, was toen te gek voor tieners, maar de vrees voor het water ben ik nooit kwijt geraakt, afz ans kuppers,

Hallo Ans Kuppers,
die indische jongen heette Eddie Hooper, inmiddels overleden. Als je bij Google "De Black Jean Rolers" aanklikt zie je hem op die foto staan. Zelf was ik er toen ook heel vaak. Ik heb in de Descartesstraat gewoond op nr. 79hs.
Groet, Frans Kersten

ans holthuijsen geb, kuppers ,lelystad,

kind van 7 in de sloterplas,

;ja anita ik ben ans kuppers uit de descartesstrnr 80 hs,en van de burgmeester roellschool,je zat bij mij in de klas weet je dat nog ?
wat leuk dat je gereageerd heb op dit verhaal,mn broertje, ronald was een vriend, van chris jou broer,hij is nog op mn trouwen, mee geweest,en ook op onze twaalf en half jarig huwelijk,met zn vrouw,blij dat je nog een verhaal in je poezie album heb staan van mij, ik reageer wel laat, maar ik heb niet meer naar deze pagina, gekeken, mn mail adres is ansholthuysen@gmail.com hoop wat van je te horen ,ans

Bezoeker

Kind van zeven en de Sloterplas

Ans zat je vroeger ook op de Burg. Roëllschool..... Ik heb een tekening in mijn poëzie album staan van een Ansje K... en ik herinner me dat die in de Descartesstraat woonde maar ik weet niet meer op welk nummer. Zou toch wel toevallig zijn dat jij die Ans bent?
Ik had een Indische buurjongen die Edu heet en die ook wel fietsoppasser geweest zou kunnen zijn... Misschien is die Edie van jou wel dezelfde die Edu heet? Ben benieuwd of je nog een keer reageert?

ans kuppers- holthuijsen ,uit lelystad geb. 1945.

bijna verdronken, in de sloterplas.1956

heel veel herineringen, komen nu boven. ook van de windhoos met vrezelijke regen,ik was het bijna vergeten,ook ik was tien a,elf jaar,toen wij in slotermeer kwamen te woonen.vrezelijk vond ik het mn ,grootmoeder vond hetop novazembla lijken, vooral de winters,de tram ging niet verder dan de bos en lommerplein,en wij woonde in de descartesstr, bij de sloterplas,waar ikbijna verdronk om dat het eerste stukje strand recht liep, daarna stijl naar beneden,wat ik niet wist, mn moeder zij wel niet verder dan daar hoor? maar ach je was kind van tien a,elf jaar kon nog niet goed zwemmen.. plots door de strooming onder water, werd ik naar beneden getrokken, zag nog net een paar benen van een mevrouw, trok mij daar aan op om hoog, laat deze mevrouw nu denken dat ze geplaagt werd,en duwde mij van zich af,toen kon ik geen adem meer haalen,en hoorde boven mij gebrom, net alsof er een vliegtuig over vloog,,gelukkig zag een buurvrouw dat moment, en werd ik gered,,misselijk en ziek was ik na dat avondtuur, en ik had altijd een vrees voor de sloterplas, wegens de diepte ondanks dat ik later zwemmen kon... maar er waren ook leuke dingen,zoals het houten snoep huisje, waar je flesjes fris en snoep kon kopen, en een jonge man van indonesia afkomst, die waaren er veel toen die tijd,hij paste, tegen betaaling op je fiets ,,zn naam weet ik nog edie, alle jongenlui kwamen bij elkaar, en naar muziek luisteren, zoals gitaar,muziek,erg romanties ,toen die tijd, het was mn puber leeftijd,, in 1958, de zweer in en rond sloterplas, was toen te gek voor tieners, maar de vrees voor het water ben ik nooit kwijt geraakt, afz ans kuppers,

Site Administrator

Re: &quot;Kind van zeven&quot; en de Sloterplas

wat een mooi verhaal en spannend! je ziet het allemaal voor je. en de mooie foto's spreken voor zich!