De NMB aan de Nachtwachtlaan
Een afgestudeerd onderwijzer zonder school was ik in 1979. Maar ik wilde graag werken en in die tijd had je, via een zogeheten banenmarkt, een ongelooflijke keuze uit banen bij Fokker, KLM, de ABN en de AMRO (toen nog apart) en de Nederlandsche Middenstands Bank (de NMB denkt met u mee!).
Het werd de laatste, omdat ze mij op termijn uitzicht boden op een functie met aansluiting op mijn vooropleiding.
Uitzicht had ik al meteen, namelijk op Amsterdam Nieuw-West vanaf de 9e etage van het NMB-kantoor aan de Nachtwachtlaan.
In de zeventiger jaren vertrokken veel bedrijven vanuit de binnenstad - de ruimte van het NMB-hoofdkantoor aan de statige Herengracht werd te klein - naar de ruimte van de tuinsteden met toen nog veel parkeerruimte. Ik had zeker geen last van parkeerproblemen, want het kantoor was vijf minuten lopen van onze woning aan de Surinamestraat. Dus lunchen………..deed ik vaak thuis. Dat was mijn ‘buitenkantoor eten’, zoals tegenwoordig ook weer meer wordt gedaan, nl. ‘bammetjes mee van huis’, voor een gezonde wandeling. Want zoals iemand mij recent vertelde: ‘zitten is het nieuwe roken’.
Ik kreeg een bureau naast dat van mijn baas met alleen een grijze telefoon met draaischijf. Computers waren er nog niet. We schreven financieringsaanvragen uit op een formulier met doorslag van carbonpapier, die dan weer door een aparte secretaresse werden uitgetypt op een (toen moderne) grote elektrische typemachine.
Achter ons bureaublok was een zogenaamde ‘paternosterkast’ in de muur ingebouwd; een enorme ronddraaiende kast met alle dossiers en met knopjes (a t/m c, d t/m f etc.) om het juiste vak ‘voor te draaien’.
De Ondernemingsraad
Na een jaar of zeven met betrekkelijk saaie administratie rond hypotheken en persoonlijke leningen begon mijn taal- en schrijversbloed steeds meer te kriebelen en ze hadden me tenslotte uitzicht beloofd. Er kwam een plek bij het secretariaat van de OR. En wat een mooi moment, want ik zat er nog maar net toen NMB en Postbank (met hoofdkantoor aan de Haarlemmerweg) besloten samen te gaan.
Wat een tijd! Dagen en avonden lange vergaderingen met de beide Raden van Bestuur. Met m’n neus bovenop de ontwikkelingen in het financiële hart van Amsterdam. Verslagen maken, actiepunten uitwerken, OR-en een beetje bijsturen. Maar vooral: schrijven, verwoorden, raak weergeven wat er werd gezegd en bedoeld! Want dat was en is nog steeds mijn passie.
In het begin (1987) werden nog steeds geen computers gebruikt. We notuleerden de vergaderpunten om beurten met pen en blocnote, waarna die stukken letterlijk aan elkaar werden geplakt en werden uitgetikt door een andere collega die ook nog een redactionele slag maakte. Kortom, wat een omweg in vergelijking met nu.
Zelfstandig en het Geheugen van West!
Tegenwoordig werk ik als ZZP'er vanuit huis in Slotermeer. Een werkkamer met een laptop en een grote laserprinter, copier etc. Een eigen kantoortje dus en weer met uitzicht. Daarvandaan reis ik met auto of trein in opdracht van diverse opdrachtgevers in het hele land. Ik organiseer hoorzittingen waar we (een commissie bestaande uit een jurist, gedragskundige en secretaris) personen spreken die betrokken zijn bij een klachtonderzoek over o.a. ongewenst gedrag en we bedrijven/instanties adviseren over oplossingen voor de situatie.
Daarnaast is mijn vrijwilligerswerk als schrijver voor het Geheugen van West belangrijk voor mij. Mijn stadgenoten en de omgeving van de Sloterplas zijn daarbij een onuitputtelijke inspiratiebron.