Jan van Zijp
“Ik ben Mevrouw El Aroussi. We kwamen hier in 1977 wonen. Ik had toen een zoontje van twee jaar en mijn dochter is hier zelfs geboren. Mijn dochter zat op de turnschool ‘Aristos’, die zat aan de overkant van onze straat tegenover ons huis.
Vroeger was het een leuke gezellige buurt, met veel winkeltjes. Die winkeltjes zijn inmiddels allemaal al verdwenen, evenals een deel van de oude buurt en al het groen wat er altijd in onze wijk te vinden was. Zo is ook de prachtige witte bloesemboom waar ik vanuit mijn woning zo op uit keek verdwenen.
In de loop van de jaren is de buurt ook drastisch achteruit gegaan en is de veiligheid afgenomen en is de ouderwetse gezelligheid ver te zoeken. Vroeger voelde je je nog veilig en kon je nog alleen door het park wandelen, maar nu is dat er voor mij niet meer bij. Die onveiligheid voel ik helaas nu ook op straat en - nog erger - zelfs je huis is niet meer veilig. Zo is er een aantal jaren geleden op klaarlichte dag bij mij ingebroken.
De saamhorigheid en de gezelligheid in de buurt is helemaal weg en ik ben daarom erg blij dat ik nog op een trap woon met allemaal leuke buren waarmee er nooit problemen zijn.
Nu hebben we te horen gekregen dat we moeten verhuizen, maar wanneer, daar is geen duidelijkheid over. Ik zie hier best tegenop, maar het moet maar."
Gepubliceerd: 15 december 2006
Link naar meer verhalen uit de Eendrachtsparkbuurt.