Van Beuningenplein

Mooie jeugd gehad daar ...

Van Beuningenplein gezien vanuit de De Kempenaerstraat, met in het midden buurthuis 'Ons Huis' Staatsliedenbuurt van de Vereniging voor club- en buurthuiswerk - april 1946 - Foto: Stadsarchief Amsterdam

Van Beuningenplein gezien vanuit de De Kempenaerstraat, met in het midden buurthuis 'Ons Huis' Staatsliedenbuurt van de Vereniging voor club- en buurthuiswerk - april 1946 - Foto: Stadsarchief Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

De Staatsliedenbuurt - Van Beuningenplein 38-hs. 

Ik kwam er wonen in 1956 toen ik 5 jaar was en ging er naar de kleuterschool de Rochussenschool, die zich middenin het huizenblok bevond van de Kempenaerstraat - van Hoogendorpstraat - Van Hallstraat en het Van Beuningenplein met twee grote ijzeren toegangspoorten, 1 aan de van Hallstraat en 1 aan de Kempenaerstraat. Bij de jaarlijkse kerstbomenoorlog werd deze binnenplaats door de jeugd ook gebruikt als fort en opslagplaats van kerstbomen en autobanden voor het Oudejaars Vreugdevuur, dat op de kleine T splitsing van de Kempenaerstraat en de Rochussenstraat tot verontrustende taferelen leidde vanwege de huizenhoge vlammen waarbij de melkboer op de hoek met angstige blik zijn bloedheet geworden winkelraam in de gaten moest houden. Later kwam dan ook de brandweer!

Ik haalde bij die melkboer (liep op klompen met een dikke sigaar tussen zijn lip) hoek de Kempenaarstraat/Rochussenstraat   dagelijks melk, vers gesneden oud belegen kaas, 1 fles chocomel en vers gesneden pork uit een groot rond langwerpig blik. Had je ook nog van die vieze dubbel gestoomde melk; bah!

Op de andere hoek zat kruidenier Steenman ,werd later Stuurop een soort klein supermarktje in wording. Koch op de hoek de Kempenaerstraat een  naaiartikelenzaak waarvan de eigenaar een Morris Minor had. Daar naast Valent de Groenteboer. T/o Koch had je Sterkeboer met zelfgemaakt roomijs en Greenspot, trekdrop en andere lekkernijen.

Op het plein was de grote speeltuin omringd door de grote populieren, een waar kinderparadijs met het clubhuis Westerkwartier waar ze op zondag stomme films draaide in zwart wit zoals: Rin Tin Tin en Rooie Rogers en Dik&Dun waarbij de operator die de film draaide het verhaal levendig vertolkte. Geweldig! Schuin tegenover mijn benedenhuis 38-hs was een politiepostje en rechts op de hoek zat de bakker. Mijn moeder noemde hem Oortje vanwege zijn hele kleine oortjes. Jantje van Alles zat om de hoek in de Keucheniusstraat richting markthallenkanaal en op de hoek van de van Bossenstraat Slagerij Post. We kregen als kind in de slagerij de kampioenfoto zwart/wit van Peter Post met lauwerkrans. Auto's waren er nog maar minimaal en wij kinderen hadden het rijk alleen op straat. Diefie met verlos, Houtenwagen, paaltjes voetbal. Ruitentikkertje was ook leuk: in de avond, reeds donker geworden, een punaise aan het bovenraam van een benedenhuis bevestigen, losjes een draad van een klosje naaigaren met een moer langs de punaise bevestigen en dan het klosje afwikkelen en aan de overkant in de bosjes verscholen gaan zitten met wat jongens en dan aan de draad trekken zodat hij tegen het ruit tikt. De mensen komen voor het raam kijken zien niemand en gaan weer zitten. Weer tikken waarop ze naar buiten komen maar wederom niemand zien. Tot het moment dat iemand zijn lachen niet meer kon inhouden en we werden gesnapt. Ook werd er wel een lang touw dubbel gelegd met een knoop en dan bovenin de lantaarnpaal aan de dwars spant vastgemaakt en beneden in het touw was de lus waarin een kussen werd gelegd waar je op kon zitten en zodoende rond de paal kon zwieren als vertier. In de winter was het veld opgespoten en konden we schaatsen bij Westerkwartier de korfbalvereniging waar later de sporthal tegenover kwam en verderop was en is de Palingrokerij aan de van Slingerlandstraat en verderop tot aan de Haarlemmerweg de Maggie fabriek met beruchte Maggie geur. Een rangeerterrein met allerlei treinwagons en wissels. Een wild landje nog destijds. De blikfabriekbema Numan waar men de dagen voor Luilak hele grote reeds lege zurenbommenblikken wist te verkrijgen om ze vervolgens in 2 gaten van touw te voorzien om met Luilak als een soort drumband luidruchtig de straten rond te marcheren met luid kabaal. Fietsers reden rond met een blik op de bagagedrager vastgemaakt waardoor een touw was vastgemaakt dat rond de as was gesponnen met een knoop naar een gat in het blik. Het maakte een indringend snerpend geluid. Niemand sliep dan ook meer op het Van Beuningenplein en in geheel Mokum. Luilakbollen kon je bij bakker Oortje kopen en de fietsen hingen in de lantaarnpaal!

 

 

 

 

 

Alle rechten voorbehouden

0 keer bekeken

Geen reacties

Voeg je reactie toe