Het is een mooi dag, wel koud maar ik ben zo weer warm, de lift is namelijk stuk en mevrouw VanArk woont op de vierde verdieping!
"Wij woonden in de Top Rinckerstraat ( een beroemde tennisser) in een eengezinswoning. Onze 3 kinderen zijn getrouwd, 6 weken na de bruiloft van mijn zoon overleed mijn man. Ik wilde weg, Marion woonde in Oost, wij hebben toen geruild, omdat ik niet meer geconfronteerd wilde worden met bekenden. Ik werkte toen in de Lucas ziekenhuis en dat was een eind weg van Oost.
Marion kreeg een dochtertje, zei toen tegen mij dat ik terug kon komen, dat was in 1985, ik kreeg toen een flat in de Blusséstraat.
Tot 2001, 15 jaar in de flat dus en nu hier in de Troelstralaan."
Een echte Amsterdamse maar zonder accent. "Mijn vader kwam uit Rotterdam, mijn moeder uit Zwolle! Thuis werd het accent “gecorrigeerd”.
Mijn man werkte bij de PTT, op postkantoor van Tussenmeer, daarna bij het Sierplein. Ik werkte op de polikliniek administratie, totaal 17 jaar. Nu mis ik mijn beroep niet meer maar in begin wel, het contact met de patiënten. Ik ga er nog wel 1 keer in de 2 maanden naartoe.
Na mijn pensionering begon ik weer met volwassenonderwijs, Frans leren, 1 ½ jaarlang.
Nu ben ik met de computer begonnen en dat op de leeftijd 76 jaar…
De mooiste plek is voor mij de rolschaatsbaan, in de Top Rinckerstraat, de kinderen speelden daar en zo kon ik ze uit het keukenraam in de gaten houden. Als het vroor werd er water op gespoten en zo kon iedereen schaatsen.
Er was ook een grote eensgezindheid met de buren, dat mis ik wel een beetje. Vergeet niet dat wij uit een zolderwoning kwamen, mijn man had het heel mooi verbouwd met een keuken; alles hadden wij behalve een toilet!
Wij zaten op een toneelvereniging, dus altijd veel mensen over de vloer. Koffie drinken met elkaar, hapjes en wat drinken.
Iedereen moest op een gegeven moment naar het toilet, dat was 2 verdiepingen lager, bij die eigenares van onze woning, lachen moesten zij allemaal en ik stond op de trap “Zachtjes!!!”Maar het viel niet mee. Dat was bij het Olympiaplein, die mevrouw woonde daar alléén en die had `verplicht inwoning` gekregen.
Toen wij in de woning kwamen in de Top Rinckerstraat was er een toilet, daar was ik zó blij mee, ik kocht een bos bloemen en zette het daar!
Vergeet niet dat iedereen uit een kleine woning kwam en heel blij was om zo een comfort te krijgen; wij kwamen allemaal uit hetzelfde achtergrond, de dames raakten zwanger, de kindertjes speelden veel met elkaar, er was niet zoveel ruzie.
Ik heb altijd vrijwilligerswerk gedaan, zo kon ik een beetje alles bijhouden, het maakte het voor mij makkelijker om weer te gaan werken.
Een vervelende plek was bij het Lambertus Zijlplein, er was toen een viaduct en dat vond ik eng."
De foto’s komen op tafel, er wordt veel verteld, heel boeiend, leuke belevenissen: "Mijn man ging altijd aan de sloot vissen, er kwam altijd een witte eend bij hem zitten. De groenteman, de heer Oosterhout, organiseerde ieder jaar een Sinterklaasfeest voor de kinderen van de buurt, Sinterklaas kwam in een rijtuig aan, wat een feest! Bij de melkboer was het altijd gezellig, de dames kwamen daar bij elkaar en bespraken daar allerlei zaken.
Wat zou ik altijd meenemen? Ja, foto’s maar ook wel een steen gekregen van mijn kleinzoon, “een steengoede Oma”, leuk toch?
Hier woon ik heel erg naar mijn zin, het is heel plezierig wonen."
Wat heb ik genoten van dit gesprek, zo’n leuke dame die volop enthousiasme over vroeger kan vertellen maar nu staat haar dochter Marion te popelen om ook haar verhaal te vertellen.
Gepubliceerd: 23 maart 2007
Link naar het verhaal van haar dochter Marion Hemelrijk: De grutto ....
Link naar meer verhalen uit de Van Tijenbuurt.
