Tijdens de zomervakantie in 1969 verbleef ik een paar weken bij mijn oma in Zürich (Friesland).
Daar werd een jongen uit Amsterdam door zijn ouders opgehaald na zijn verblijf bij zijn grootouders. Ik vroeg of ik mee mocht. Dat kon en mijn oma vroeg wel waar ik zou gaan slapen. Bij het Leger des Heils antwoordde ik. Ik had niet over het overnachten nagedacht en nam niets mee. Alleen een dolk. Ze brachten me op mijn verzoek naar de Dam.
De Dam zat vol met hippies. Er kwam een jongen bij me en we raakten in gesprek. Hij zag mijn dolk en vroeg of hij hem even mocht lenen. Ik was toen erg naïef en gaf hem mee. De jongen kwam terug en gaf de dolk terug. De punt was afgebroken. En hij vertrok op zijn gestolen fiets ... En er waren wat Surinaamse gasten die, wat ik later pas doorhad, hasjiesj verkochten.
‘s Avonds werd het kouder en ik leende een badlaken en wat Telegraaf-kranten. Een man kwam langs en vroeg of ik met hem naar zijn huis wilde komen. Hij zei: "ik heb de ijskast vol lekker eten en het is warm". Ik had wel eens van homo’s gehoord en voelde aan dat ik dat beter niet kon doen.
‘s Morgens rond vijf uur kwam er een dronken Amsterdammer naar mij toe die zei: "Jij bent een Duitser en ik een Hollander". Hij wou me meteen vuistslag geven, maar ik dook weg. Een Fransman naast mij bemoeide zich er mee en kreeg enorme klappen.
Een uur later, exact om zes uur klonk er een luid fluitsignaal. Het was de politie en iedereen werd gemaand om te vertrekken. Lang niet iedereen was wakker geworden en de laatsten werden door de brandweer in slaapzak en al van de Dam gespoten. Ik had mijn toevlucht al op de trappen van de Beurs gevonden.
Die dag ben ik liftend weer naar mijn oma gegaan. Ze was erg boos want ik stond die dag op een foto op de voorpagina van de Leeuwarder Courant, zittend op de trappen van het Beursgebouw.
Dit is vanzelfsprekend maar een klein deel van mijn ervaringen van een dag en nacht op de Dam.