Als die kreet klonk dan rende ik er altijd heen om te kijken naar de grote zure bommen, als Drents boertje van 3 turven hoog leken die op komkommers zo groot, en dan die rare grote gele uien die in een bak dreven, nog nooit gezien, en plakken leverworst in een pot met nattigheid?? raar hoor.
Daar had je ook nog DE SCHARENSLIEP, ik heb nog meegemaakt dat hij zelf moest trappen (jujujuju) om zijn slijpsteen aan het draaien te krijgen... prachtig, dat machtige wiel te zien draaien en dan die vonken van de slijpsteen af te zien spatten.
Ook kwamen er het hele jaar door diverse COLPORTEURS aan de deur die je probeerden wollen dekens te verkopen, je een encyclopedie aan te smeren, pannensets, boeken, abonnementen op de Libelle, Donald Duck de Margriet of anderszins en ook wel messensets, sokken en dassen, verbanddozen en zelfs één keer een stofzuiger, die wogen toen nog een ton (al die trappen op....) Ik kan me trouwens niet herinneren dat mijn moeder ooit iets heeft gekocht, op 1 ding na dan.... het boek over Piet de Pruimpont Papel, die kwam bij een abonnement ergens op of afname van iets.... dat kan ik niet meer terughalen, ditzelfde boek is nog steeds in onze familie bij mijn zusje en wordt bij mijn weten ook nog steeds graag gelezen (schrijver of echte titel even niet paraat).
s' Zomers kwam vaak die FRUITVERKOPER met één been, die een kar met paard reed en fruit verkocht, vaak alleen sinaasappelen waarvan de kwaliteit erg twijfelachtig was, datzelfde paard overigens, stond s’winters bij deze man in de keuken met zijn hoofd door het raam naar buiten te kijken, dit was in de Cornelis Outshoornstraat, waar ik vaak doorging op weg naar het voetballen op de daar verderop gelegen sportvelden op sportpark De Eendracht..
In het begin dat wij in de Wigbolt Ripperdastraat woonden (vanaf 1957) kwam ook nog de MELKBOER langs, de Kort heette de man, met zijn melkbus naar 3 hoog en 1x per week kwam de SPAR-jongen langs, de weekboodschappenlijst ophalen die moeder in ons boekje had geschreven en die dan netjes thuis werden afgeleverd. En dat allemaal 6 trappen op...
DE VODDENBOER (voddéééé), en OUD IJZERBOER hoeven verder geen betoog, evenals de SCHILLENBOER (in mijn geheugen was dat dezelfde eenbenige man met paard en wagen, maar daarin kan ik me vergissen) De man van de LEESMAP, wij hadden die van 3 weken oud, dus dat ging nog, hoewel mijn vader wel gepikeerd was als alle puzzels al waren ingevuld of opgelost en nee, De Lach werd bij ons niet verstopt... progressief als ze waren, mijn ouders.
De vrolijke tonen van de ORGELMAN met zijn Perlee klonken ook regelmatig door de beklinkerde straten van de gezelligste buurt van Geuzenveld (mag ik wel zeggen) en... mensen ... alles nog handwerk hoor... geen orgel aangedreven door een laf motortje die soms de muziek overstemt.. enfin in dat gemotoriseerde mansersbakkie gooi ik sinds die tijd geen duppie meer. Ook nog schiet me de VUILNISMAN te binnen die op pakweg maandagmorgen met een ratel door de straten ging voor de vuilniswagen aan, om de mensen op te roepen hun vuilnisbakken klaar te zetten
En dan nog het klapstuk... de 2 zwarte mannen... zijnde DE KOLENBOER.... 1x per jaar de
6 trappen op met 7 mud Antraciet, en overal kranten op de grond gelegd door moeder. Enge witte ogen hadden die kerels. En de man van de PTT, die centjes kwam halen voor de distributieradio
met die bakelieten peervormige draaiknop aan de muur.(waarop ik voor het eerst kennismaakte met de BLUES, s’avonds nadat Hilversum 1 eraf was)
Nee, dan nu.. als je tegenwoordig een winkel binnengaat met een vraag, wordt je vaak met de nek aangekeken of schouderophalend gezegd.. daar heb ik geen verstand van hoor.... moet U maar even op INTERNET opzoeken.... Over Normen en waarden gesproken.
Goeie ouwe tijden... ’t was toch een stuk gezelliger, ongeacht wat ze zeggen, en wat klink ik nu als een ouwe zeur......
Terug naar deel 1 van dit verhaal van Pieter Plenter.