Jan K., Bertus (brutus) L., André S., Arjan M., Meine de V., Fredje A, (Pinkerton, en PTT-er altijd in een regenjas en heel goed gekleed, later werd me duidelijk waarom), Henkie K. (automonteur en toentertijd mijn boezemgabber) “rooie” Willem (GVB-er, postbode en nog een stuk of wat andere banen, die het ooit eens presteerde om bus 21 voor de deur te parkeren en een biertje nam, er alleen met een berisping vanaf kwam, ja, toen waren ze nog gewoon mensen met gevoel voor humor bij het GVB, en eigenlijk overal in de top van bedrijven) nog een “rooie” ...Piet... de veel te jong overleden fanatieke sportvisser en samen met zijn vismaatje Max E., gelegenheidsstropers en makreelrokers (geweldig lekker, het leek wel paling), het lopende geschiedenisboek en (nog steeds ) goede vriend van me Jur V. (die werkelijk bijna alle belangrijke feiten, namen en data onthoud, zeker voor wat betreft zijn eigen omgeving, zijn leven en die van anderen om hem heen), Harry O. (Lampie) die het ooit eens klaar speelde om ALLE spelletjes (van toepen... 3 zessies ...tot en met bamzaaien) die hij op één dag speelde vanaf het bitteruur tot sluitingstijd om 01.00 uur, allemaal te verliezen. En met deze paar laatsten spreek ik al over de meer overlappende klanten, want deze heren kwamen ook s’avonds binnenwippen of bleven zelfs hangen. Zoals gezegd, erg gezellig waren deze bitteruurtjes in de Luifel...er werd veelvuldig getoept, 3 zessies (blufpoker) gegooid, kassie4 en ook wel gebamzaaid later kwam daar ook het zgn. “kleintje” klaverjas bij, door mij ingevoerd vanuit Drente, waar ik het voor het eerst speelde, ik hoorde laatst dat ze het nog steeds spelen daar. Verder stond er een prima biljart, waarop ik het edele spel met de (toen nog wel) ivoren ballen heb geleerd van mijn pa en Theo H, en die op de drukke avonden werd afgedekt met een rubberachtig zeil zodat er op geknoeid kon, maar beslist niet op gezeten mocht worden, dit ivm. met de “stootbanden”. Sjaak versloeg ons allemaal met “tien over rood”, terwijl hij met de achterkant van een bezemsteel stond te spelen... In de toptijd was het op de vrijdag en zaterdag avonden afgeladen vol, ook omdat op die avonden de “paardrijclub” (Linda D.) van het Geuzeneiland en de zangvereniging van de kath. kerk de Luifel bezochten. Ook was de achterbar de plek waar de meer intellectuele groep jongeren (stuudjes) zaten die eigenlijk ook bijna alleen in het weekend kwamen, Gert en Ben M., WimJo, Mieke, Wim en Ruud M., Marjan, Anneke de vorig jaar helaas veel te jong overleden lieve zus van Rob en Joop H., Ineke R., Suze, Ron (taxi), Peter (broeva haro) vd. W. Edith, Fred F., Roberto, Fred G., Rinus Pelgrom, onze allerliefste 4 turven hoge en besnorde kunstschilder en, zoals hij me eens vertelde, ooit lid van de Cobragroep te zijn geweest, Atie (Aad)K., Ciska H., Hetty M., enfin nu vergeet ik er een heleboel, maar ik stop met het noemen van namen.. dus sorry voor degenen die ik niet zo snel bij naam kan noemen, ik ben inmiddels ook de 50 al gepasseerd dus graag wat consideratie. Fred F, en Ruud M. maakten deel uit van de toentertijd in noord–Holland zeer bekende Blues/rock groep Space 7, waaruit later de min of meer internationaal bekende groep Spargo is ontstaan. Ik spreek nu eigenlijk over de periode tijdens de regeer periode van Theo Hoogeveen, die heb ik als kroegbaas het langste (+/- 10 jaar) meegemaakt zowel als klant als werknemer. Overigens was Theo een correcte heer in zaken en voor zijn klanten, ietwat gierig voor zijn losse werknemers, ik kreeg nl. geen fooi uitbetaald, die waren voor Sjaak, overigens betaalden de meeste vaste jongens één keer in de week of maand hun bon, dus niet meer dan logisch dat Sjaak de fooien kreeg, maar dezelfde vaste jongens waren wel zo vriendelijk om op zondagen aparte bonnetjes te maken die ze bij mij gewoon betaalden, waardoor ik toch wat fooien opstreek. Ik heb trouwens nooit ook maar één klacht gehoord van wie dan ook dat ze het gevoel hadden teveel betaald te hebben voor hun verteringen in de Luifel, (op hier en daar een notoire dronkelap na misschien) wat ook niet zo was, daar durf ik mijn hand voor in het vuur te steken.
Alleen Harry O. heeft ooit eens een tijdlang maandelijks iets teveel betaald, en was daar achteraf héél blij mee.
Theo had alleen één vreemd iets voor een horecaman, in zijn Café was geen kop koffie te krijgen (waarom noem je het dan een café vraag ik me af) en wat eten betreft hield het op bij een portie kaas, (osse)worst, een tosti of een door Katy, Theo’s vriendin en later vrouw, gedraaide gehaktbal met (overigens zeer lekkere) satésaus. Ik wijt dit aan het ontbreken van een vaatwasser, of het was hem en Sjaak gewoon teveel werk.... dat zou ook kunnen. Later onder Johan Oosterbaan is dat wel veranderd, toen was er wel koffie te krijgen en nog wat later kwam er ook regelmatig frituurwerk over de bar.
Nog één ding wil ik er speciaal uitlichten, de befaamde nieuwjaarsrecepties van Theo, gehouden op de eerste zondag in het nieuwe jaar NA 2 januari vanaf een uur of 17.00, was alleen voor de vaste klanten en hun evt. vrouw/man en bestond uit een zeer uitgebreid koud buffet met kwalitatief zeer hoogstaand en meest exclusieve etenswaren (bv. de zeer memorabele ham van het been, dus geen plakkies beenham, maar echt van het been af te snijden dus) op het met een plaat hout en het befaamde zeil afgedekte biljart. Gratis drinken tot plm. 21.00 en omdat de meesten hun zakken dan ook vol hadden was de tent omstreeks die tijd ook al minder dan halfvol. Overigens werd er aan ons barmensen evengoed dikke fooien gegeven zodat we niet voor niets stonden te werken (toen deelde ik trouwens wel mee uit de fooienpot). Ik heb helaas maar 2x de nieuwjaarsreceptie mogen staan met Sjaak, je moést hem een beetje kennen want hij leek nogal nors, wat hij niet was, integendeel, hij had een goed gevoel voor humor. Ik heb een hoop geleerd van hem, hij was een van de beste bartenders die ik ooit heb meegemaakt en geloof me... ik ken er een paar.
Theo hield deze receptie voor zijn vaste klanten, (volgens mij trok hij het af van de belasting, als zijnde representatie kosten, maar da’s een wilde gok, hoewel.. Theo kennende) maar ook omdat je de rest van het jaar van hem nooit een gratis biertje kreeg, of het moest zo zijn dat hij op de zeer sporadisch voorkomende momenten dat hij achter de bar stond en een spelletje meespeelde en dan verloor.... een lachende boer met kiespijn-achtig biertje kreeg je dan van hem. De tijd rond de kerstdagen was altijd een héél gezellige en warme tijd in de Luifel, je zou haast zeggen voor de meeste alleen wonende vrijgezellen en andere nooddruftigen een thuiszijn.
Café de Luifel, door het blad Horécatreffen van hoofdredacteur Lou Lap terecht "de huiskamer van Geuzenveld" genoemd, toen ze tijdens het bewind van Johan en Mia uitgeroepen waren tot café van de maand, ik meen mei, en later zelfs tot Café van het jaar van Amsterdam, naar ik dacht in 1980 of '81, (rechtstreeks uitgezonden door de Amsterdamse TV piraat MOKUM TV, de video heb ik nog)
Een beetje wrang want de kwaliteit en hygiëne b.v. (o.a. een paar van de punten waar naar gekeken werd) waren onder Theo veel beter geloof me en bovendien was het toen ook veel drukker (bv. de bierleiding werd bij Theo ELKE dag doorgespoeld), maar toen is Lou Lap cs. nooit langs geweest. Ik hoorde later dat De Oosterbaantjes kennissen hadden onder de keurmeesters van het blad... maar dat zijn geruchten, nooit bevestigd, en verwijs ik graag naar het rijk der fabelen totdat het tegendeel is bewezen. Ik werkte er toen al niet meer overigens.
De in dit verhaal vertelde anekdotes zijn bij iedereen die in de luifel kwamen bekend, dus ik vertel niets wat geheim zou moeten blijven, ik haal alleen wat dierbare en humorvolle herinneringen op, gewoon ter herkenning.
Enfin lieve mensen, De huiskamer van Geuzenveld heeft zijn grote familie en zijn kracht verloren en is niet meer... maar wat een feestavonden waren het, elke dag weer, stuk voor stuk en iets om tot in lengte van jaren te koesteren.
Dit is deel 2 van het prachtige verhaal van Pieter Plenter. Lees hier het eerste deel.
Gepubliceerd: 18 april 2007