Beurtje kijken
Pal naast het (inmiddels gesloopte) CBR in Geuzenveld lag het Coenhotel (dependance van Hotel Slotania, als ik het goed heb). Tegenwoordig is het geloof ik een bejaardentehuis, Tabitha.............
Met name in de zomermaanden was het aan de achterkant van dit hotel voor ons opgeschoten en ontluikende jongens (als je begrijpt wat ik bedoel) een groot feest.
Het hotel werd frequent bezocht door m.n. Amerikanen in alle soorten en maten en van alle leeftijdscategorieen.
Zo tegen een uur of tien 's avonds als het schemerig of donker was
kropen we regelmatig met een groepje (de, zeg maar, geile beertjes) langs de ramen van het hotel om "BEURTJE te gaan kijken".
De meeste gordijnen van de hotelkamers waren dan al dicht, althans , op een enkele kier na dicht........
Tegenwoordig kun je elke late avond of nacht op de TV blote dames bewonderen, maar eind jaren 60/begin jaren 70 was dat er natuurlijk niet bij. Vandaar dat je creatief moest zijn in die tijd als je op dat gebied toch aan je trekken wou komen. En de houten badhokjes van het Sloterparkbad waren 's avonds niet open, dus.......
Zoals gezegd, slopen we langs de ramen en klommen op de vensterbanken om door de uitnodigende kieren (meestal bovenaan) naar binnen te gluren.
En het was vaak raak, dan liepen de dames en ook heren in hun blote piemeledoossie door de hotelkamer te banjeren of lagen
gezellig in Adams (of Eva's) kostuum op bed. Of nog leuker waren bij elkaar grot en spelonkenonderzoekje aan het doen. Wij kwamen natuurlijk voor de dames.
Het was dan werkelijk een gevecht onderling (he R.K.)om op de eerste rang te mogen zitten/hangen/plakken, om al dit schoons te mogen aanschouwen en het kostte dan ook erg veel moeite om je koest te houden want bij het minste geringste gepraat, had je je verraden en werden de gordijnen resoluut potdicht gesmeten. Als je mazzel had stonden ze je spiernaakt uit te schelden en dat je dus maar snel moest opsodemieteren, wat we dan ook braaf , maar traag, deden.
Op een avond waren we dus weer zo bezig en konden een mooie
Amerikaanse dame, zonder trainingspak aan, aanschouwen.
Ze liep de douche in , de douche uit enz.enz. In mijn gedachte duurde het wel een half uur (delen met zijn 3-en)
Tot die dag realiseerden we ons eigenlijk niet of nauwelijks, als opgeschoten pubers, dat we gestoord bezig waren en die mensen wel eens een groot trauma konden bezorgen als die ons ineens tegen die ramen geplakt zouden zien.
Dat overkwam dus deze schone dame. Op een gegeven moment hangen er dus 3 collega belhamels voor die ramen en ze zag de schaduwen van ons door de gordijnen heen.
Een ijselijke gil volgde ......... en nog een...............................
We flikkerden zowat achterstevoren van die raamdorpel af op de grond. De adrenaline spoot door je lijf. Die dame schrok zich te pletter, maar wij natuurlijk ook.
We stoven alle kanten op............
Wat een omwetend gajes eigenlijk realiseer ik me nu.
Naderhand werd er een zgn nachtportier aangesteld en die deed dan 's avonds braaf zijn rondje. Niet dat dat hielp want als gieren zaten we op het CBR "muurtje" te wachten op onze kansen en als hij de hoek om was begon het spel weer van voor af aan.
Op een gegeven moment wisten we dus wel hoe een vrouwenlichaam eruitzag en langzaam verdween dit "spelletje"
uit onze jeugd.