Ik woonde vanaf 1956 in de Johan Coltermanstraat 2-hs in Geuzenveld. Bij ons thuis stond de radio bijna altijd aan. Mijn moeder luisterde naar de uitzending van Moeders wil is Wet en de rubriek Wat zullen we eten?. Vooral het liedje bij het intro herinner ik mij nog: “Ja.. ja., wat zullen we eten, wie is de man die mij dat zeggen kan ….? De Groentenman”. Die kwam met recepten voor de moeders.
Om tien voor elf kwam het Kinderprogramma Kleutertje luister. Daar luisterde ik naar, met de begroeting “Hallo kindertjes van het hele land”. Een programma van 10 minuten met een verhaaltje, een opvoedkundig gesprekje met kleuters en liedjes. Eén liedje herinner ik me vaag, over Zwarte Piet die van de pepernoten snoepte. Als fantasierijk kind vond ik dat vreselijk.
Toen ik wat ouder was zat ik, voor zevenen in pyjama zo ongeveer vastgeplakt vlak voor de radio en naast de kolenkachel om te luisteren naar Het Klokje van zeven uur en dus … Het instrumentale intro herinner ik me nog goed. De ene keer met belevenissen over Koning Kaskoeskilewan en zijn dienaar Krokeledokus. Vooral om Krokeledokus moest ik lachen. Hij praatte door zijn neus en als hij het woord tot de koning richtte, begon hij steevast op nasale toon: “Sire van een koning”. Als kind deed ik dat nasale vaak na.
Ook aan de verhalen van Jean Dulieu heb ik fijne herinneringen. Hij nam ons mee naar het bos van Paulus de Boskabouter. Dan luisterde ik naar de avonturen van Paulus. Paulus was een goeie, sullige kabouter die in een holle boom woonde, een pijpje rookte en vriendjes had. Oehoeboeroe de uil, waarvan ik nog weet dat hij breedsprakig sprak, zoals: “Ik vind dat nog al wel zo tamelijk, buitengemeen, onverstandig dom”. Oehoeboeroe at muizen en Salomo de Raaf, ook een wijze vriend van Paulus at sprinkhanen tot verdriet van Paulus. Ik vond dat zó zielig voor Paulus. Verder Krakras de Raaf en Eucalypta de heks, met de kreet “Ooh … Paulussie”. Ook was er prinses Priegeltje, waarvan Paulus blosjes op zijn wangen kreeg, waarvan ik op mijn jonge leeftijd niets begreep. Ik zat helemaal in die beluisterde verhalen.
En er was Gregorius de Das, die vaak woorden verhaspelde. Daar moest ik altijd om lachen. Zo verhaspelde hij in de Sinterklaastijd “Zie de maan schijnt door de bomen”, in “Zie de boot stoomt door de struiken”.