Koningin Juliana bezoekt Geuzenveld

Ik weet het precieze jaartal niet meer, het zal ergens rond 1959-1960 zijn geweest. Ik zat nog op de lagere school, de Timotheusschool aan de Lodewijk van Deysselstraat. Geuzenveld was toen ‘klaar’ en dicht bevolkt. In de lokale huis aan huis blaadjes stond de aankondiging dat de toenmalige koningin Juliana een bezoek zou brengen aan Slotermeer met aansluitend een rijtoer door Geuzenveld. Wat het doel van het bezoek was weet ik niet meer. Misschien is er een lezer, die zich die rijtoer ook herinnerd.
Op school werden er voorbereidingen getroffen. We zouden met alle kinderen naar de rijtoer gaan kijken. Er werden hoedjes en vlaggetjes gemaakt. Ook thuis werd hier aandacht aan besteed. Mijn moeder was heel creatief en maakte een soort sjerp, die ik om kon doen. Ik was een fantasierijk kind, dat dol was op sprookjes en had een beeld bij het begrip ‘Koningin’. Er zou een échte koningin onze buurt komen bezoeken. Daar was ik helemaal vól van. Mijn fantasie sloeg op hol: ‘Misschien mocht ik wel met haar mee in de koets’, want een koningin rijdt in een koets.
Op school werden we voorbereid. We oefenden in het keurig naast elkaar staan in een lange rij en ons te gedragen.
De dag brak aan van het koninklijk bezoek en alle schoolkinderen liepen door de Dr.H. Colijnstraat naar de hoek van de Ruys De Beerenbrouckstraat, waar we ons aan de overkant moesten opstellen in een lange rij. Alle andere schoolkinderen van andere scholen stonden ook langs de hele route opgesteld, evenals ouders en buurtbewoners. Zover je kijken kon stonden rijen mensen. Mijn moeder en jongere broertje stonden er ook bij, achter de schoolkinderen. Ik stond naast mijn moeder, met hoedje, vlaggetje en sjerp.
Op een gegeven ogenblik werd er in de richting Slotermeer iets zichtbaar. Een zwarte auto die langzaam onze richting op kwam. Mijn moeder duwde mij naar voren en riep: ”Daar komt ze … Zwaaien!!!”. De koningin zat in de zwarte auto en ‘wuifde’ naar links en rechts en reed langzaam langs mij heen. Maar …, beeldde ik mij in: “Ze had mij wel gezien toen ik zwaaide”. Ik was erg teleurgesteld dat de koningin niet in een koets zat, maar in een auto en dat ze niet even gestopt was om gedag te zeggen.
Koningin Juliana heeft mijn fantasiebeeld van een koningin om zeep geholpen. Waar de rijtoer eindigde was daarna onbelangrijk.