Het is inderdaad snel gegaan

Solliciteren

De school waar ik ging solliciteren had een overkapte ingang, daarboven 2 lokalen, de verf bladderde af. Het gebouw stond er dan ook al meer dan 20 jaar.
Ik liep het gebouw binnen en kwam via een klein voorportaal met matten, die er 20 jaar later bij de sloop nog steeds in lagen, onverslijtbaar dus, in een enorme hal waar het licht door de tegenoverliggende glazen wand naar binnen stroomde over de vissenmozaïek-vloer.

De oude school van binnen

Tegenover de entree een houten podium met stoffig groene gordijnen tussen 2 open trappen in, die aan beide zijden omhoog gingen en zo kwam je op de eerste etage, de balustrade van deze etage liep om de hele hal heen. De donkergroene deuren van alle14 lokalen kwamen op de open ruimte uit. De donkerblauwe deuren waren toiletten en de rode deuren waren bijzondere ruimtes. Een donkerhouten hoog plafond met 6 lichtkoepels, waaraan 4 lampen hingen, elk omringd door kleinere bollen, maakte het geheel af.
Rechts voor het kamertje van de directeur met een rode deur stonden verschillende afgedankte banken. Een allegaartje. Maar wat misten we die toen we in de nieuwbouw terechtkwamen. Het was de plek voor het personeel..dichtbij de keuken voor de koffie en thee. Hier hebben we menige serieuze bespreking en gezellig samenzijn gehad.

Glassplinters en zwerven door de buurt

Dit was toen nog een van de weinige hal-scholen in Amsterdam. Het plein werd al snel te klein om alle kinderen tegelijk te laten spelen, samen met mijn collega van groep 3 wilde ik hinkelbanen schilderen…we moesten nog maar even wachten, want er zou geld komen om het plein op te knappen…het is er nooit van gekomen. Langzaamaan veranderde de buurt, er moest een hek om de school tegen inbraak, de ramen aan de straatkant waren vaak doelwit voor vandalen, weer ruimen en glassplinters van alle tafels vegen.
We kwamen in een bouwput terecht toen alle huizen gerenoveerd moesten worden, het bleek dat we ons plein moesten inleveren voor nieuwbouw, we zagen de bomen langs de lokalen vervoerd worden om op een andere plek te worden geplant. We moesten met de kinderen door de buurt zwerven voor een speelplek in het speelkwartier…

Een nieuwe school, vele jaren was het een utopie. Maar nu staat die er dan echt, niet bepaald onopvallend, maar daar waar nu de schommels en het speelhuisje staan, daar was jarenlang die fijne, warme, oude Johannesschool.

(juf) Anneke

Gepubliceerd: 2 november 2007

Lees ook andere verhalen over De Johannesschool.