Jan van Zijp
In 1959 kwamen wij in Nieuw West te wonen, dolblij dat we eindelijk een eigen flat hadden, na jaren inwoning. De (heel jonge) kinderen gingen al snel op straat spelen, er was geen sprake van enig verkeer en er was volop ruimte om hutten te bouwen en tentjes op te zetten. Het was een waar speelparadijs!! De kinderen denken er ook met veel genoegen aan terug.
De moeders werkten niet buitenshuis en met mooi weer gingen we soms met andere moeders en hun kinderen naar de Sloterplas. Ik herinner me nog dat we een keer met 17 kinderen aan de Sloterplas zaten. De plas was toen nog een strandbad waar ze heerlijk in het zand konden spelen.
‘s Winters werd er op de sloot naast de straat geschaatst en er werd gesleed vanaf de dijk waarop nu de metro rijdt.
De kinderen werden ouder en verlieten het huis. Gedwongen door het aanhoudende tekort aan woningen vetrokken velen naar de randgemeenten zoals Almere. De ouderen begonnen toch de luxe van liften en centrale verwarming te missen. En zo begon langzamerhand de een na de ander te verhuizen. In de leeggekomen flats kwamen mensen met een andere cultuur te wonen waardoor de sociale cohesie tussen de bewoners verdween helaas.
Maar ik denk nog altijd met veel plezier terug aan de leuke beginperiode in nieuw west.
Gepubliceerd: 19 december 2007
Lees ook de andere verhalen in de rubriek Senioren bouwen aan digitaal geheugen.
Dit is een verhaal geschreven tijdens de cursus 'Senioren Amsterdam-West bouwen aan digitaal geheugen', een samenwerkingsproject van Eigenwijks, Computerwijk en het Geheugen van West. Mogelijk gemaakt door het Oranjefonds (subsidie) en Movisie (ondersteuning).