Wat een triestigheid deze week.
Rinus Pelgrom overleden.
Het gekke is dat ik afgelopen maandag nog in het Slotervaartziekenhuis moest zijn, waar ik normaal gesproken nooit kom. Dat hier nu juist 1 dag ervoor Rinus is overleden geeft mij een dubbel gevoel.
Hoewel ik hem al jaren niet meer had gezien, maar wel regelmatig aan hem dacht, herinner me Rinus als een hele fijne lieve man, die nooit te beroerd was om tijdens een optreden van mijn bandje, Space 7, voor het nodige vertier te willen zorgen als gangmaker. Voor wie zo'n optreden een feestje was en dat straalde hij ook uit. Hij was er meestal als eerste en ging ook vaak als laatste weg.
En inderdaad, wild zwaaiend met zijn eeuwige pijpje Heineken. Nooit te beroerd om een rondje te geven en altijd maar laten blijken "dat het toch allemaal leuk" was. Rinus vond altijd alles leuk en dat liet ie je ook merken ook.
Soms moest je even door de nevel heenbreken om hem te bereiken maar dat deerde niet, zijn bedoelingen waren duidelijk. WE MOESTEN VOORAL FEEST VIEREN. Het klinkt eigenlijk raar om een kunstschilder een kleurrijk persoon te noemen. Maar dat is wat hij was. EEN KLEURRIJK PERSOON.