Je kunt dus wel zeggen dat Wilma gek is op paarden. Sterker nog: paarden zijn haar leven. Helaas woont ze niet meer in de buurt, maar toch speelt Wilma het klaar om 6 dagen per week op de manege aanwezig te zijn. Steevast neemt ze haar hond mee, die zich er ook prima lijkt te vermaken. Wilma herinnert zich vooral de grote feesten die er gegeven werden. Om de vijf jaar vindt er een grootse jubileumviering plaats en dan wordt de binnenzaal omgetoverd tot ridderzaal of Griekse tempel, al naar gelang het thema. Er worden dan demonstraties gegeven van rijden op muziek, de mensen zijn verkleed, er worden circusacts opgevoerd of er worden staaltjes dressuur afgegeven.
Het is ook een dergelijke activiteit die aan het ontstaan van de manege ten grondslag ligt. Er werd ooit een indianenkamp met paarden georganiseerd voor kinderen, en dat was zo'n succes dat besloten werd op het Geuzeneiland een manege te vestigen. Inmiddels is het eiland niet meer te vergelijken met de oorspronkelijke staat. De bomen zijn uitgegroeid, en ook is er over het watertje rondom het eiland een vaste brug gekomen. Wilma heeft nog meegemaakt dat je er alleen op kon komen door het 'zelfbedieningspontje' of met een eigen bootje. De manege heeft inmiddels elf paarden op stal staan. Hoewel ze geen voorkeur heeft voor een bepaald paard, geeft ze toch wel aan een sterke band met Leonard te hebben. Want net als mensen hebben ook paarden zo hun eigen karaktertrekjes. 'In een manege heb je gelukkig geen ordeproblemen', zegt Wilma, die ooit gymnastiekles gaf in Krommenie. Ze woont nu in Badhoevedorp, en mist vooral de markt op Plein '40-'45. Maar gelukkig hoeft ze de paarden niet te missen. Die staan geduldig te wachten tot Wilma klaar is met het interview.
Wilma en haar paarden
Wilma van Driel is een van de betaalde krachten bij de manege op het Geuzeneiland. Vanaf haar zevende loopt ze er al rond, en bijna kan ze er haar veertigjarig jubileum vieren.
1733 keer bekeken