Muziek bepaalt je leven (deel 4)

Verteller: Stan
Auteur: JHvZ iso 22111950 Jan van Zijp
1 Fan
Amsterdam-West

Dit is maar een jaar, maar het moet even apart.

- Anyway, Anyhow, Anywhere & Can't Explain (The Who)

The WHO met Keith Moon

The WHO met Keith Moon

Alle rechten voorbehouden

"In 1965 zat ik nog op de lagere school, maar dat wil niet zeggen dat voor mij de wereld stopte bij de verhalen van Pinkeltje en Ollie B. Bommel en Tom Poes.
Vaak hoor ik mensen zeggen, ach je was toen pas 10 of 11, wat kun je daar nu van weten. Maar ik hoef maar naar mijn jongste dochter te kijken om te weten dat dat onzin is."

In 1965/1966 veranderde een hoop.

"Hutten bouwen deden we niet meer, mijn oudere buurjongens en vrienden gingen nu verder de stad in, een beetje rondkijken, we gingen vaak naar Sloterplas om te zwemmen, aan de Oostoeverkant, we gingen naar het Jan van Galenbad, naar Bosplan bij de kanovijver enzovoort. Op het land ( nu Rembrandtpark) kwamen we nog wel, om te voetballen.
Een beetje een overgangstijd. Ik zelf ging de wereld ontdekken. Op mijn fiets ging ik de hele stad door. De Provo-rellen en happenings, de bouwvakkersrellen, alles heb ik meegemaakt. Ik had zelfs een witte spijkerbroek en jack van Lee, gekocht op de Nieuwendijk hoek Marterlaarsgracht, bestaat nog steeds die zaak geloof ik.
Een wel zeer jonge provo dus. Ik was wel altijd om 11 uur 's avonds weer thuis, maar toch. Ik heb heel veel gezien in die tijd. Later liep ik ook mee in de Vietnam demonstraties. Ik zat nog steeds op de lagere school maar was het eigenlijk totaal ontgroeid. Er waren er wel meer die eigenlijk geestelijk verder waren.

Niet uitgepraat over The Who

In die tijd kreeg je groepen als The Who, The Stones en The Kinks en onder de wat meer ontwikkelde leerlingen kon je daar weer over praten. Ik had iemand in de klas, die zat op drumles, en we raakten niet uitgepraat over The Who. Vooral over de drummer Keith Moon.Mijn klasgenoot was echt helemaal weg van hem, wat gezien de drumstijl van Moon wel te begrijpen is. De eerste plaat van The Who die wij hoorden, daar raakten we niet over uitgepraat, zo geweldig en ingrijpend vonden we dat. We hadden dat nog nooit eerder gehoord. En natuurlijk ook over de geruchten van het vernielen van de gitaren, versterkers en drumstel. Laat staan met een gitaar op een drumstel inhakken.
We konden niks zien, geen You Tube, we moesten het alleen maar hebben van de geruchten. Er waren, behalve Muziek Express, geen bladen waar we dat in konden vinden. Vaak probeerden we wel van oudere broers een New Musical Express uit de UK of wat dan ook te lezen te krijgen, en vanaf 1965 was er Hitweek.

Them

In 1965 kwam de eerste LP van Them (met Van Morrison) uit. Alleen de hoes kon ik al uren naar kijken, zo mooi.
Als er iets is wat mijn jeugd heeft beïnvloed, of waar ik jeugdherinneringen aan heb, is het deze eerste Them LP.
Avond aan avond, als mijn oudere broer weg was, luisterde ik naar deze plaat. Begrijpen kon ik het nog niet helemaal, maar ik wist wel, dat dit iets heel unieks was.
Dat er iets anders was als de doorsneemuziek wat je meestal hoorde. Meestal ging het zo, op vrijdag- of zaterdagavond ging ik na achten, als mijn broer weg was gegaan, wat platen beluisteren.

Luisteren met moeder

Om een uur of half twaalf pakte ik dan de transistorradio, ging naar de huiskamer met een kaart van Amsterdam en zette de politieradio op. Tot een uur of drie bleef ik dan luisteren, ik met de kaart, wat pinda's en wat fris. Mijn moeder met een puzzelboekje.

Gepubliceerd: 20 oktober 2008


Lees ook het eerste deel, het tweede deel en het derde deel van 'Muziek bepaalt je leven'.
En lees vooral ook de uitgebreide reactie van Okko Steensma onder het tweede deel!

Alle rechten voorbehouden

535 keer bekeken

Geen reacties

Voeg je reactie toe