Bioscoopbezoek

Auteur: Fred Fontijn
7 Fans
Amsterdam, Bos en Lommer

Mijn ouders pikten regelmatig een bioscoopje. Meestal naar de ‘Hallen’, de bioscoop aan de Jan van Galenstraat, hooguit een kwartiertje lopen vanaf waar wij woonden op De Rijpgracht. Die avonden paste mijn zus Betty op, al of niet samen met buurmeisje Henny Bulder.

Bioscooptheater Hallen gezien vanaf de brug in de Jan van Galenstraat Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, november 1942

Bioscooptheater Hallen gezien vanaf de brug in de Jan van Galenstraat Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, november 1942

Alle rechten voorbehouden

Hallen
Later ging ik ook ‘alleen’ naar de ‘Hallen’ en zeker één keer per jaar met Sportpark de Ruyter, de speeltuinvereniging. Op zondagmorgen werd een spannende jeugdfilm gedraaid, volgens mij zag ik daarbij ook een keer ‘Alleen op de Wereld’. Deze film maakte indertijd veel indruk op me. De meeste andere films waren Nederlands gesproken films, waarin een stel jongelui het aan de stok kregen met een stel boeven. Erg spannend vaak. Later draaide diezelfde bioscoop ook op woensdagmiddag jeugdfilms, entree twee kwartjes, daarvoor kregen we een aantrekkelijk programma voorgeschoteld. Normaal kostte de bioscoop toen ongeveer negentig cent, voor de goedkoopste plaatsen.

West End
Vanaf mijn twaalfde jaar werd ik een regelmatig bezoeker van bioscopen. Natuurlijk werden de ‘Hallen’ en de ‘West-End’, het meest bezocht. Op zondagen dat ik niet hoefde te korfballen, kwam ik regelmatig in één van de twee, maar ook andere bioscopen, werden niet overgeslagen. De ‘Plum’ in de Bellamystraat en de Royal op de Nieuwendijk en de al eerder genoemde Rex in de Haarlemmerstraat, daar draaiden vaak Elvis Presley films. In de Royal zag ik GI-Blues met Elvis, samen met mijn vader ben ik daar naartoe geweest.

Portiers
In de ‘West End’ ontdekte ik dat ook portiers om meerdere redenen aanwezig waren en dat geldt voor de andere theaters evenzo. De eerste reden was ter assistentie van de caissière bij de verkoop van de kaartjes, de fooi, de tweede om onze leeftijden te controleren. Om de film ‘Liane het meisje uit het oerwoud’ te kunnen zien, moest je veertien jaar zijn, omdat ik toen nog maar twaalf was, kon dat een probleem opleveren. Toch heb ik toen van Liane, twee films gezien. Zij was de vrouwelijke en Franse variant op Tarzan en net als Tarzan, speelde zij die rol met ontbloot bovenlijf. Behoorlijk interessant voor een jongetjes van twaalf. Haar lange haren zorgden er echter voor dat alles de hele film door keurig bedekt bleef, vreemd want juist om die reden was de film toch gekeurd voor veertien jaar en ouder.

Dit verhaal is een deel van een groter verhaal van Fred Fontijn over bioscopen in heel Amsterdam. Klik hier om dat verhaal in z'n geheel te lezen.

Gepubliceerd: 1 januari 2009
Alle rechten voorbehouden

12439 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

In het midden op nr. 18 voormalige bioscoop, in 1992 Bar Dancing West End In de Jan Evertsenstraat tegnover de Witte de Withstraat Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 23 februari 1992, fotograaf M. Alberts

In het midden op nr. 18 voormalige bioscoop, in 1992 Bar Dancing West End In de Jan Evertsenstraat tegnover de Witte de Withstraat Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 23 februari 1992, fotograaf M. Alberts

Alle rechten voorbehouden

43 reacties

Voeg je reactie toe
Piet Veenboer,Boskoop(1938)

WESTEND Theater

Dat waren nog eens tijden. In 1957 werd Nederland opgeschrikt en wakker geschud door de film "Rock around the clock" van Bill Haley. Wij zaten als Kajotters en vrouwelijke Kajotters naast elkaar op de 3e of 4e rij, en waren zeer benieuwd naar deze film. We waren allen boven de 16 jaar, dus daar waren geen problemen aanwezig. We waren allemaal enthousiast over deze film, want nu hadden we ook "the Platters"gezien. Na de film natuurlijk een patatje of een ijsje bij Marja. Dat hoorde er natuurlijk altijd bij.

Cor

Hollandia,Hallenbioscoop e.a.

Beste Fred,
Je hebt mij een groot plezier gedaan met je verhaal over de bioscopen. Toen ik het las gingen mijn herinneringen automatisch terug naar mijn jeugd. De door jouw genoemde theaters heb ik als kind en als opgroeiende tiener meermalen bezocht. Ik was nog geen 14 jaar toen ik met mijn moeder naar de film "Gejaagd door de wind"ging. Natuurlijk waren wij in overtreding omdat ik eigenlijk te jong was, maar die film heeft, ook door het overtreden van de leeftijdsgrens, diepe herinneringen nagelaten. In die tijd woonde ik in de Rombout Hogerbeetstraat. We moesten er lopend naar toe omdat we geen geld hadden om met tram of bus naar de film te gaan. Omdat het een extra lange film was moesten we tegen middernacht terug lopen langs de toenmalige markthallen indertijd was dat heel spannend.
Snackbar Marja op de Jan Everstsenstraat ken ik van mijn lagere schooltijd. Ik zat de laatse 1 1/2 jaar op de Coppelstockschool in de Pieter van der Doesstraat. Mijn leven begon in de van der Duijnstraat. Omdat wij vaak verhuisden kende ik de Haarlemmerbuurt, Westerpark en zo heel goed. Bedankt

Christina Scott

Naar de Hallen

Ja, een bioscoopje nemen bij de Hallen op Woensdag middag :) en dan een zak patat met een klodder mayonaise of picadilly bij de snackbar JEEP.

De bioscoop in de Jan Evertse Straat noemde wij altijd het "vlooien theatre"

Ik woon al jaren in Canada, waar grote bioscopen omgebouwd zijn in mini theaters, de sfeer van het grote scherm, met de ornate omgeving bestaat niet meer. Jammer...