Ik voelde me net een kapitalist

We hadden mijn motor verkocht en voor fl. 1.500 kregen we onze eerste auto. Een eend, wat een prachtig ding. De hele familie werd er in het weekend en op vakantie in gepropt. Maar we waren samen met nog een andere buurman de enige in de hele straat met een auto. Ik voelde me net een kapitalist.”
Geld maakt niet gelukkig. Hele generaties groeiden op met dit devies. Maar is het ook waar? Als we de familie van Doesburg beluisteren, blijkt dat het hebben van voldoende geld best lastig kan zijn. Tenminste, als we bijna vijftig jaar terug gaan in de tijd. Suus van Doesburg vertelt: “zowel mijn man als ik werkten en verdienden best heel aardig en omdat mijn man ook nog eens een bedrijfsurgentie had, kwamen we in aanmerking voor een heuse middenstandswoning in de Johan Ramarstraat, Slotervaart. We waren lid van de Middenstands Woningbouwvereniging en via een speciale ballotagecommissie lukte het ons uiteindelijk om een woning te vinden. We zaten wel nog even met een dilemma, omdat we plots mochten kiezen uit een driekamer bovenwoning, in plaats van de tweekamer benedenwoning. Die benedenwoning zou ons per maand de lieve som van fl. 105 kosten en de bovenwoning het astronomische bedrag van fl. 112,50. Nou, dat was wel even rekenen hoor. Maar uiteindelijk zagen we wel in dat we een schitterende driekamerwoning zouden krijgen. Wat een luxe!”
Je zou verwachten dat de familie een gat in de lucht sprong, maar enige terughoudendheid was op zijn plaats. Een bevriend stel was al veel langer op zoek naar een huis en zij stonden nog steeds op de wachtlijst. En dan lukt het Marinus zomaar even omdat hij zijn baas had gedreigd weg te gaan als er geen woning voor hem werd geregeld! Tja, brutalen hebben de halve wereld, én een mooie woning.