Soms wordt het allemaal teveel. Dan is er een wandeling door een natuurgebied met de wethouder Milieu, een busreis met buitenlandse politici die hier een kijkje komen nemen en een opening van een nieuw activiteitencentrum. Allemaal tegelijk! Dan moet je keuzes maken en afwegen. Bij mooi weer kies je voor de buitenactiviteit, bij flinke trek voor de bijeenkomst met de lekkerste hapjes. Maar als je eerlijk bent, ga je voor ‘wie eerst komt, wie eerst maalt’.
Maar ik wil overal bij zijn! En dat leidt ertoe dat ik gestresst door West fiets om maar zoveel mogelijk te zien, te horen en mensen niet teleur te stellen. Wat nou ‘dit geen bruisend stadsdeel’? Er gebeurt veel in de Westelijke Tuinsteden. Teveel soms. Al fietsend zie ik het om mij heen bruisen. Daar internettende ouderen, daar jongeren die zwerfvuil oprapen, even verderop bollenplantende leerlingen en soms een wethouder op de fiets. Dagelijks stromen de persberichten met leuke activiteiten binnen op kantoor. Kunstwerken worden onthuld, er is kermis, er zijn lezingen, diploma-uitreikingen, een filmfestival, open dagen van schooltuinen, optredens van kinderen, ludieke campagnes tegen afval en honingdauw en soms is er hoog bezoek, zoals eerder dit jaar van prinses Maxima. Wat nou dit geen bruisend stadsdeel?! Ik word doodmoe van al die activiteiten. Zelfs de ouderen — je zou denken een rustig volkje — houden je bezig. Het stadsdeel vergrijst. Ja, dat klopt. Maar dat betekent in geen geval dat je als journalist op je lauweren kunt rusten. Al die ouderen zijn ook nog eens allemaal een keer vijftig jaar getrouwd. Minstens twee keer per week zit ik aan de koffie met gebak. Voor boodschappen doen amper tijd door dit werk, maar da’s ook niet nodig. Na het gebak is er altijd wel weer een eerste paal die geslagen moet worden door een wethouder en dat gaat altijd gepaard met veel borrelnootjes en drankjes. Doodmoe en gestresst word je van al die bruisende activiteiten. Maar gut, wat heb ik leuk werk hier.
Reactie van Erik Swierstra
Amsterdam Nieuw-West is absoluut niet saai. Mensen die elders wonen hebben vaak een geheel ander beeld van de Westelijke Tuinsteden dan de mensen die er zelf wonen en/of werken. Er gebeurt zelfs zoveel en er is zoveel te zien, voor wie het zien wil, dat je je absoluut niet hoeft te vervelen en er zelfs gestresst van kan raken, zoals Shirley beschrijft. Het is natuurlijk niet de bedoeling om je gek te laten maken door alles wat er gebeurt, zowel door de leuke als de nare gebeurtenissen en ontwikkelingen die elkaar in een hoog tempo opvolgen. Houd je hoofd koel en je grenzen in de gaten en blijf toch een middenweg volgen tussen alle uitersten die je tegenkomt. En probeer vooral er plezier in te houden.
