Maar ze gaf me ook een paar keer de kans om opnieuw te beginnen. Voor mijn neus scheurde ze dan mijn schrift in twee'n, ik kreeg een nieuw schrift, en zij schreef keurig 'Alex' er op. 'Nu gaan we netjes opnieuw beginnen' zei ze. Maar ook dat werkte niet.
Hulp van pa
Mijn ouders wisten helemaal niets van het probleem, want ik durfde dat niet te vertellen omdat er een grote kans was om nog meer klappen op te lopen. Ook hadden onderwijzers of ouders in die tijd nog geen notie van A.D.D. en/of dyslexie.
Op een dag gaf de juf een briefje mee voor mijn ouders. Die werden nu erg bezorgd en streng: ik mocht niet meer op straat spelen na schooltijd en pa zou mij dan helpen met het rekenen. Om met goede moed te beginnen sloeg hij eerst een Jonge Klare naar binnen, ging aan tafel zitten en dan moest ik moest naast hem komen staan. Hij deed voor hoe je moest cijferen, maar ik begreep het niet en werd steeds meer zenuwachtig en verward. Klappen volgden. Janken volgde. Mijn moeder maakte dan een einde aan de voorstelling. Toch begon ik het rekenen een beetje meer te begrijpen en de 'hulp' bij het rekenen raakte zo in het vergeetboek.
Derde klas
Ik ging met hakken over de sloot over naar de derde klas.
En er veranderde niets: ik zat weer bij het raam, ik haatte 'Luie Alex', ik haatte de naam 'Alex', de klappen bleven komen en ik haatte het feit dat de juf zich gedurende de winter stond te warmen voor de kachel, terwijl wij bevroren bij het raam.
Ik haatte juf de Jong, ik haatte het bloemetjesmotief van haar jurk, ik haatte haar stem, ik haatte haar harde handen met de gouden trouwring, ik haatte alles aan haar.
Mijn eindrapport van de derde klas (is nog steeds in mijn bezit):
Algemene indrukken:
- Gedrag 7
- Oplettendheid, Zelfstandig werken, Doorzettingsvermogen en Werktempo 4
Vordering in de vakken:
- Rekenen 5
- Nederlandse Taal 4 (in 't rood)
- Geschiedenis 4 (in 't rood
Alex gaat niet over!
Ik bevroor van angst om dat rapport thuis te brengen!
Afscheid
Aan het einde van de derde werd afscheid genomen van de juf.
De klas stond keurig op een rijtje en ieder schudde de hand van de juf en zei het 'tot ziens' of zoiets. Het was nu mijn beurt. Juf De Jong greep me bij de pols en schudde die onhartelijk hard, mompelde iets en ondertussen draaide zij haar hoofd opzij. Dat was een teleurstelling, maar ik was opgelucht dat de hele zaak voorbij was.
Ik heb mijn vaders handtekening op mijn rapportkaart maar nagemaakt, want hij wilde dat 'vullis' niet tekenen.
Uit de hemel
Misschien heeft juf De Jong mij wel een plezier gedaan om mij te laten zitten, want de volgende klas was weer de derde. En deze keer met juf Van der Horst, die met zekerheid vanuit de hemel gezonden kwam. Ik heb mijn naam toen veranderd in 'Lex' en met vlag en wimpel (nou ja een kleintje) kwam ik door het schooljaar.
Gepubliceerd: 24 juli 2009
Lees ook deel 1 van dit verhaal.