Uit de Jordaan
“Het fijne is dat niets verplicht is. Je moet het voor jezelf doen,” aldus het aspirant-bestuurslid van de Vereniging Vrienden van de Sloterplas (VVS). Licht, lucht en ruimte wilde ze. En groen. De keuze voor Nieuw West was zes jaar geleden snel gemaakt voor de Jordaanbewoonster. “In de jaren zeventig heb ik korte tijd in Slotermeer gewoond. Toen al ging ik – met de kinderwagen – vaak naar de plas.” Nu loopt ze er dagelijks haar rondje. Soms alleen, vaker met een paar anderen. Leden en niet-leden van de VVS. Het nieuws dat er elke dag wordt gewandeld verspreidt zich door de buurt.
Blij
Wat bij te dragen aan de Vereniging Vrienden van de Sloterplas, dacht Helma toen er nieuwe bestuursleden werden gevraagd. “Ik heb toen spontaan dit bedacht. Het is iets wat ik zelf heel leuk vind om te doen. Ik hou van wandelen; deed ik ook al toen ik nog in de Jordaan woonde. Hardlopen heb ik ook gedaan, in het Amsterdamse Bos, maar daar ben ik te lui voor. Wandelen ontspant en maakt me blij. Dat je er fit van blijft, is mooi meegenomen.”
Goed werk
Wat doe je nou, zeiden vrienden toen ze vanuit de binnenstad naar de Westelijke Tuinsteden verhuisde. “Natuurlijk, de Jordaan is een heerlijke buurt. Maar ik ben een natuurmens. Dus hier kom ik goed tot mijn recht. Er zijn hier zoveel parken, er is de heemtuin, veel groen. En dus de Vereniging Vrienden van de Sloterplas. Ik dacht, toen ik er in de krant over las, laat ik eens lid worden. Het is een groep verstandige mensen dat goed werk doet. Toen ze bestuursleden zochten, heb ik me opgegeven. En op deze manier – wandelend rond de plas – kan ik iets bijdragen.”
Klok
Iedere dag een rondje dus. Meestal met Helma, soms met een ander verenigingslid. “Gemiddeld zijn we met z’n vieren, soms met meer, heel soms loop ik alleen. Maar lopen ga ik, ongeacht de opkomst. Stipt vier uur (“jammer dat de klok al lange tijd in reparatie is”) op het terras van de Oostoever. Het fijne is dat niets verplicht is. Het is niet per se de bedoeling een zo groot mogelijke club ervan te maken. Het mag wel. Dus als de groep groter wordt, is dat prima. Voel je vooral vrij, vind ik. En ook: je moet het voor jezelf doen. Net als ik. Maar samen is wel gezellig, pratend of in stilte. Vijf kwartier lang. Iedere dag.”