"Raymond heet hij dus..." Deze woorden sprak mijn vrouw na het lezen van deze uiting van reclame... Bij ons stond deze winkel bekend als de winkel van die positieve maar o zo drukke man...
Wij kennen hem uit onze 'Staatsliedenbuurt periode'. Op de Jacob Catskade nummer 50 woonden we samen. Een prachtige tijd in een nog niet gerenoveerd pand. Het geluid van de Rotterdammerbrug. De tram waarvan elk wiel met een luide klap het brugdek raakte.
De Catskade zelf was in die tijd nog niet geasfalteerd, de putten lagen op het oorspronkelijke niveau terwijl de straat enige centimeters gezakt was. Telkens als er een vrachtwagen van het achter ons gelegen transportbedrijf langs kwam schudde onze woning.
Warme herinneringen...
Opvallend was de diversiteit aan bewoners. Alle soorten mensen woonden er. Geen standaard kookluchtjes, geen standaard muziek. Men leek elkaar te respecteren.
Kat(skade).
Iedere bewoner leek een kat te hebben. Of eigenlijk vroeg ik mij af, zouden alle katten een baasje hebben? In bepaalde periodes (vooral 's morgens vroeg) werden wij gewekt door poesjes die klaarblijkelijk niet begrepen hoe men met elkaar om ging in deze buurt. Een geluid om nooit te vergeten.
Pff.. Katten gejank... Nee, dan nog liever het geluid van een bewoner achter ons op zijn trompet. In duidelijk kennelijke staat oefende hij 's morgens vroeg 'de reveille'.
Ssst! Anders worden de katten wakker...
Een mooie tijd...
Een mooie tijd die wij met enige reserve achter ons hebben gelaten. Wij maakten ruimte voor nieuwe bewoners. Nieuwe mensen met nieuwe wensen. Ander interieur. Nieuw behangetje of nieuwe verf... Nieuwe klanten voor 'de winkel van sinkel'.