Winkels in de Sam van Houtenstraat

Ik weet dat op het rijtje van de Wiba er inderdaad een winkel zat die kolen verkocht. Ik zie mij nog samen met mijn broertjes Jan en Frans daar zakjes kolen halen met de slee. (De grote voorraad werd overigens aan huis gebracht, en in de kolenkist op het balkon gestort door de leverancier. Daar moesten wij dan de kolenkit uit volscheppen, wat een ellende was als de kist bijna leeg was, want dan moest je er helemaal in. Ik denk dat de ritten met de slee uit pure armoede moesten geschieden: gewoon geen geld om de leverancier een grote voorraad te laten bezorgen........)
Verder herinner ik mij op dat rijtje de kapper, waar mijn moeder zich een keer een permanentje had laten aanmeten en met een afrokapsel avant la lettre terugkwam. En natuurlijk Het Friesche Rijwielhuis, waar ik op mijn 18e mijn eerste nieuwe fiets van bij elkaar gespaard geld kocht. Die fiets staat hier trouwens nog steeds in de berging, na bijna 44 jaar.
Er was ook een bloemenwinkel in de Sam van Houtenstraat. Wij waren als kinderen redelijk creatief, maakten poppenhuizen van dozen, en daarin moesten natuurlijk gordijntjes voor de ramen komen. Ik had bedacht dat die geplastificeerde draadjes waarmee kaartjes aan boeketten bevestigd worden goed als gordijnrail konden fungeren, dus met een paar dubbeltjes ging ik die daar kopen. De bloemenman wilde niet van betaling weten, maar eiste wel dat wij de poppenhuzen kwamen laten zien. Toen mijn jongste zusje Trees in 1963 geboren werd stuurde mijn vader mijn broertjes en ik naar die bloemenwinkel om een boeket voormijn moeder te kopen. "Geen witte bloemen," zei mijn vader, "want witte bloemen zijn voor doden." Ik weet nog goed met wat een prachtig vrolijk boeket we thuiskwamen.
Bij de Wiba zelf heb ik de eerste dingen voor 'mijn uitzet' gekocht. Tja, zo ging dat vreoger.........