Wie wil er mee naar Wieringen varen

Het hele muziekgebeuren op de Maria Regina sneeuwt een beeje onder door het handwerkgeweld etc.
Toen ik in 1959 op de Maria Regina kwam was er helemaal geen speciale leerkracht voor muziek. Eens per week was er 'muziekles' maar dat stelde totaal niets voor: we zongen wat liedjes, en dat was het dan. Zuster Liduina, bij wie ik in de klas zat, had het altijd over het moederklooster in Tegelen, waar zij het blijkbaar nogal naar haar zin had gehad. Op die 'muzieklessen' moesten we ook altijd het lied 'Wie wil er mee naar Wieringen varen' zingen. In plaats van 'Wieringen' zongen wij altijd 'Tegelen', maar zo dat de zuster dat niet verstond. En ja hoor, daar ging ik in de fout aan het eind van het vijfde leerjaar, toen ik voor de klas, net als iedereen, solo een lied ten gehore moest brengen voor het rapportcijfer. Want ik moest het Wieringenlied zingen. Doodeng, en in eerste instantie ging het goed:Wie wil er mee naar Wieringen varen, 's morgens vroeg al in den dauw. met een mooi meisje van 18 jaren - wij zongen: met een nonnetje van 80 jaren, maar die fout maakte ik NIET - dat zo graag naar........ ja, daar ging ik wél .... naar TEGELEN dus, wou......
De hele klas begon te gniffelen, ik schrok me rot, maar zong toch dapper door. En zuster Liduina gaf geen krimp, wist het natuurlijk allang.
Ik had dat jaar een goed cijfer voor zang op mijn rapport! :-)