Nico

Af en toe moesten de kinderen van De Rijpgracht, zoals ik, naar de Bos en Lommerweg. Wanneer één van mijn vriendjes zei: 'Ga je even mee naar Nico', dan hoefde ik niet lang na te denken. Naar Nico ging ik graag, al vond ik het een wat luguber winkeltje, op weg dus. Rechts van de Bestevaerstraat zat de veel grotere en luxere 'Splinter', met huishoudelijke artikelen en speelgoed. Links, bijna direct naast De Gruyter, zat 'Nico'. Een klein winkeltje waar een wat sombere man in 'stofjas' en met bril achter de toonbank stond om de klanten te helpen. Bij 'Nico' moest je zijn om 'klappertjes' te kopen. Klappertjes voor een klappertjespistool, die had je toen nog. Eerst losse klappertjes in een klein rond doosje, later een rolletje van een halve centimeter breed en ongeveer 25 cm lang. In het winkeltje kon je bijna je kont niet keren en net als bij Splinter waren hier ook huishoudelijke artikelen te koop en speelgoed, als ik het nog goed weet. In die tijd, jaren vijftig, waren we wel gewent om die stukjes te lopen. Er waren wel meer winkels, waar we zo af en toe kwamen. mijn 'Robinson' schoenen bijvoorbeeld, die kwamen daar bij de Bata vandaan. Trouwens, voor we weer op De Rijpgracht terug waren, was er meestal geen klappertje meer te bekennen. Deze aanvulling moest ik toch even kwijt.