WIPKIPPEN

Het idee "speeltuin" is in onze gedachten niet vreemd geweest. Het was een kinderrijke buurt op het Columbusplein in Amsterdam-(nu weer) West. Ik weet niet beter, dan dat we op zeer jeugdige leeftijd al daar te vinden waren. Het was niet een klein zandbakje, nee...het was een en al zand met een klimkooi, maar schommels?...dat kan ik me niet meer herinneren.
Die grote hoeveelheid zand betekende dus:kuilen graven, hoe groter des te beter, maar...niet zo diep, want dan had je een kledder bodem en de opzichter(Hr.de Milde) lette daar nauwkeurig op.
Kuilen graven met zitjes, zodat elk kind zijn eigen zitplaats had en natuurlijk forten bouwen, dus met hoge dijken tegen de vijand en op het laatst namen we oude dekens en lakens mee, om tenten te kunnen bouwen.
Wat we óók deden, was een autofiguur maken, met zitjes achter elkaar en een oud stuurtje(van wat dan ook) in de kant gestoken. Het grote clubhuis was natuurlijk in gebruik als filmzaal, voor b.v.Rin Tin Tin en de blinde vuurtorenwachter en die leuke filmpjes van Dik en Dun.
Er was ook een mooie speeltuin in de Kortenaerstraat(nu Kortenaerplein) en daar hadden ze meer toestellen als op het Columbusplein. Daar werden ook films vertoond. Er was een mondharmonicavereniging(prachtig scrabblewoord) Modia, waar je dat instrument kon leren bespelen(Fam.Mobron). Mijn grootvader woonde daar ook (Opa Herni); hij was bij de verkeerspolitie en zijn hulp werd meerdere malen ingeroepen. Er was n.l. voor de speeltuin een klein blubberslootje(niet erg zichtbaar),waar een grote aannemer naast de speeltuin ALLES ingooide. Dus een tik tegen met zijn kromme vinger tegen het raam was al voldoende, om te schrikken.
Ook was er een onderkomen voor de welpen en verkenners(met die grote hoeden!!) en er werd regelmatig een fancy-fair georganiseerd, wat toen erg gezellig was.
Nee.....wipkippen hebben wij daar niet meegemaakt. Die kwamen daarna pas,toen we te oud waren voor de speeltuinen, zei ik met een glimlach!