Het ouderlijk huis

Mijn ouders zijn in Osdorp komen wonen als eerste bewoner van de van Suchtelen v/d Haarestraat, op 51 4 hoog. Na het overlijden van onze moeder heeft mijn vader daar nog een tijdje alleen gewoond maar toen hij weer een relatie kreeg had hij besloten om in 2000 bij zijn vriendin in te trekken in Slotervaart. Na zo'n 40 jaar moest alles weer in oorspronkelijke staat terug gebracht worden en ik had de eer om hierbij te helpen. Toen ik een kleine jongen was hadden mijn ouders besloten om de barst waar je gewoon door naar buiten kon kijken dicht te stoppen met oude kranten en er een schrootjes wand tegen aan te zetten. Het was het raam dat uitkeek op het AW Grotenhof. De schrootjes moesten er uit zelfs nadat mijn vader de opzichter erop gewezen had dat er een grote scheur net onder de dakrand in de muur zat. Terwijl ik de boel stond af te breken, kwam ik van alles tegen. Stukjes achtergebleven behang, bruin geverfd plafon die uiteraard ook verstopt zat onder een schrootjes plafon. Het was een fijn huis, klein maar groot genoeg om met vijf personen in te leven. Toen alle werkzaamheden waren voltooid keek ik naar mijn pa. Wat moet er bij hem door zijn hoofd gespeeld hebben op dat moment. Mijn broer ik en mijn tweeling zus waren hier volwassen geworden, mijn moeder was hier gestorven, kortom op deze plus minus 60 vierkante meter waren in de loop van jaren heel veel mooie maar ook veel minder mooie zaken de revu gepasseerd. Gaat het pa, vroeg ik hem terwijl wij nog even in de rondte keken.
Het bleef even stil en toen een simpel, kom jongen we gaan. Een vreemd moment toen wij samen de trap afliepen en afscheid namen van elkaar en ons oude huis. Ik liep naar het Tussenmeer via de doorgang waar vroeger de gruyter had gezeten en moest even denken aan mijn moeder. Als kind zag ikhaar door deze zelfde doorgang aan komen lopen met twee tassen boodschappen aan haar handen, vanuit de keuken van het huis waarvan de deur nu definitief op slot was gegaan.
Met een brok in de keel ben ik naar huis gegaan..