Alger Algra:
Als jongetje woonde ik in de Albert Neuhuysstraat (1945-1949). Boven Simon de Wit. Op tweehoog woonde Annie M.G. Schmidt, op driehoog wij. Er was een plek waar ik niet mocht spelen, en dus vaak naar toe ging. Dat was bij de Warmondstraat, waar toen Amsterdam eindigde. Vanaf de hoge straat liepen twee afritten naar de steiger waar de groentebootjes van de tuinders kwamen lossen. Er stond daar een pomp, een bronzen geval met een zware handle, waar een dikke waterstraal uitkwam als je de handle in beweging kon krijgen. De steiger liep een heel eind midden door het water. Ernaast lag meestal een dikke laag kroos, erheen geblazen door de westenwind. Ik las ergens dat een jongen dacht dat-ie er wel op kon lopen (en bijna verdronk). Ik kan me dat goed voorstellen, en dat zal ook de angst van moeder wel geweest zijn.
Een klein eindje verder begon een smal paadje, ook eerst steil naar beneden, dat naar de tuinderijen voerde. Daar kon je mooi af, met de autoped. Tot ik een keer op volle snelheid een bloemkoolstronk ontmoette. Het litteken dat mijn spatbordje maakte staat nog in mijn dij.
Ik speelde ook vaak (dat mocht) in de speeltuin aan de Theophile de Bockstraat. Ik herinner me de prachtige houten klimkooi die er stond (met een glijpaal in het midden) en de glijbaan met koperen platen. Die glom als een spiegel van de honderden broekjes!
Volgens mij was de klim kooi van keihard beton .Met van de kiesels erin .Ik heb me menig maal aan open gehaald.