Edith Horn- Spierenburg:
Ik woonde vanaf 1953 in de tweede straat achter de visboer; Herbert Spencerhof.mijn ouders kochten vaak vis bij deze winkel. Ik herinner mij nog de grote bakken met palingen, die vond ik eng maar ook zielig. Als kind haalden we oude kranten op en brachten die naar de viswinkel, we kregen er dan wat geld voor. In de kranten werd de vis voor de klanten verpakt.
Inderdaad, Edith: zielig. Die palingen lagen ook nog eens - bij leven - in een zoutoplossing, zodat het vel er gemakkelijker af te stropen was. Moet ongelooflijk pijnlijk zijn. Ongelooflijk dat mensen dieren dat soort dingen aandoen. Maar wat moet je als kind in de viswinkel.... Toen ik doorkreeg dat vlees - wat wij wegens armoede bijna niet aten - afkomstig was van gedode dieren kreeg ik te horen dat die dieren ´er speciaal voor gekweekt werden´. Zo´n verklaring slik je dan een tijdje, totdat je beseft dat dat nog veel erger is........