De Luifel

Wat een voltreffer Pietje, prachtig verhaal. Alle zakdoeken zijn op en liggen naast me op de grond. Mixed emotions overigens.
Inderdaad, de nieuwjaarsborrel, meteen al hoogtepunt van het jaar dat nog maar net was begonnen.
Maar die feesten begonnen bij mijn weten al om 1uur 's middags.
Zo rond 2 uur was iedereen wel zo'n beetje binnen en lichtelijk of zwaar beneveld, al naar gelang de inhaligheid van de persoon in kwestie (alles was immers gratis). De saladeschotels, stokbrood of toastjes met paling,zalm, noem maar op, stonden allemaal rijkelijk uitgestalt op het biljard. En het was er echt BEREGEZELLIG!!!!!
Er was een jaar dat men rond een uur of 5 besloten had massaal naar het Leidseplein te trekken om een tournedootje o.i.d. te gaan eten , om vervolgens rond een uur of 10 weer terug te keren in de luifel en het feest voort te zetten. We spreken hier dan wel over de volhoudertjes, want het drukke feest was wel zo'n beetje gedaan en het meeste volk was rond die tijd al weer richting huis vertrokken.
En Theo en Sjaak, ach ja, een beetje apart waren ze wel. Theo die als ie eenmaal op gang kwam met ouwehoeren, steevast, zo'n beetje om de minuut, de "kolensjouwers" shuffle etaleerde.
Dan gingen tijdens het praten die twee schoudertjes enige malen achter elkaar op en neer alsof ie een mud kolen op zijn schouders moest tillen.. Had ie overgehouden uit de tijd dat hij kolensjouwer was geweest zei ie me ooit. Een andere tick van hem was dat stofjes van de bar vegen. Met zijn arm gebogen over de bar en dan 4, 5 , 6 keer die hand naar hem toehalend. Ik heb het wel eens geobserveerd maar zag nimmer een stofje van welke aard dan ook liggen.
Wat me wel is bijgebleven dat de mate van vriendelijkheid van Theo naar zijn klanten toe zo ongeveer synoniem was met wat je bereid was te besteden in zijn kroeg. En Sjaak, inderdaad een ietwat norse persoonlijkheid, maar ik kende hem eigenlijk maar oppervlakkig .
Ik kwam er overigens al in 1968 toen Theo enige jaren daarvoor het cafe overgenomen had van een oom van de Muldertjes. Het vertier bestond toen voor ons, op de Zondagmiddag en soms Zondagavond ,uit biljarten, toepen en het spelen op een kleine, blauwe Bally's fruitautomaat. Toen een hele tijd niet meer daar geweest en zo rond 1977, toen iedereen het wel gezien had in het Buurtcentrum Geuzenveld op het Lambertus Zijlplein, een 2e Luifel periode, tot eind 1984. Ik vond de sfeer in de Luifel altijd erg goed, maar op het laatst niet meer wat het ooit geweest was. Het werd er toch wat stiller. Maar ook misschien door een verbroken relatie met ene Kiki L. ook vaste bezoeker aldaar. Die buiten mij om helaas ook heel veel belangstelling had voor andere Luifelmannetjes. Maar zeker ook omdat de zgn intellectuelenhoek hun vertier gingen zoeken in o.a. Cafe Maarten bij het Spui. Als ik het goed heb heet v/h cafe de Luifel al enige jaren Sanny's Place.